Çeteler Devlettir. Devlet, Çetelerdir.
Egemenlerin kuvvetli ve istikrarlı dönemlerinde, yükseliş dönemlerinde; halk devletin kendisini "yönetmek" adına kapalı kapıların ardında yapılan "iş"leri ya hiç öğrenemez ya da on yıllar sonra öğrenebilir.
Halkın, o bir avuç insanın yani siyasi ve ekonomik gücü elinde bulunduranların; geniş halk kitlelerini sömürerek, onların emekleri üzerinde yükselen değerleri gasbederek kendilerini yönetmelerinin ardındaki çirkin gerçekleri; kendi yaşamının zorluklarına, acılarına yansıyan yönleriyle hissetse de, "devletin içindeki" somut gelişmeleri, ilişkileri öğrenme şansı pek yoktur.
Fakat ne zaman ki, devletler çürümeye, gerilemeye ve çözülmeye yüz tutarlar, işte o zaman bu yönetim çetesinin gizlenen gerçekleri, halkın siyasetten en uzak insanlarına kadar iner. Çöplükten gaz ve koku sızmaya başlamıştır. Giderek bu kokular tüm ülkeyi sarar. Çünkü artık, devletin sahipleri arasında dalaşma başlamıştır, çünkü artık yönetenler eskisi gibi yönetemez hale gelmişlerdir.
Aralarındaki çelişkiler büyür, açık bir kapışmaya dönüşür, mallar mülkler soyup soğana çevirerek tükettikleri ülkeden, henüz tükenmemiş olduğunu düşündükleri güvenli ülkelere transfer edilir. İçerde ise rakiplere karşı kılıçlar kuşanılır, dillerin kemiği çözülür.
Tarihimize Çeteler Dönemi olarak geçecek olan bu süreç, işte böyle bir çözülüşün bütün unsurlarının mevcut olduğu bir süreçtir. En büyük çete, küçük çeteciklere bölünmüş ve bunlar arasında kanlı bir dalaşma yaşanmaya başlanmıştır. Sözkonusu kapışmanın daha önceki iç kavgalarından nitelik olarak farkı, dağılma döneminin özelliklerini taşımasıdır. Sürece devrimciler ve kitleler gerektiği gibi müdahale edemediğinden, dönem uzamakta, uzatmaların faturaları da yine halka çıkarılmaktadır.
MiT'in, Aralık 1996'da Çankaya'da "Liderler Zirvesine" sunduğu bir rapor daha. bu yılın ilk ayları içinde deşifre edilmiştir. "Devletin içindeki farklı görüşlere sahip kişilerin devletin olanaklarını kullanarak birbirleriyle mücadele ettiğinin" somut bir biçimde ifade edildiği bu raporda yine Susurluk'a değinilerek; "Kaza yerindekilerin beraberliği, açıklanması zor ve savunulamayacak bir beraberliktir. Kaza yapan araçta bulunan silahlar, belgeler ve diğer bulgularsa araçta bulunanların suç amaçlı bir faaliyet içinde olduklarına kuvvetli emare niteliğindedir. Bazı belgeler ve bulgular ise esasen bizzat suç oluşturmaktadır... Güvenlik kuvvetleri, resmi güçler dışında bazı unsurları da devlet görevi adı altında kullanılmaktadırlar. Devletteki farklı anlayışta olanlar, birbirleriyle devletin olanaklarını kullanarak mücadele edebilmektedirler. Gizlilik taşıması gereken devlet belgeleri veya faaliyetleri dahi kolayca açıklanabilmekte ve tartışılabilmektedir. Devlet adına yapıldığı öne sürülen işlerde dahi büyük miktarlarda maddi çıkarlar sözkönusudur."
Aslında devlet, çeteleri; "devletin değil, devletteki bazı güçlerin oluşturduğu durumlar" olarak savunmaya çalışarak, kendi önünü tıkamaktadır. Çünkü bu çözümsüz ve umutsuz savunma yaklaşımı, çok kısa bir süre sonra onları dahi birbirleriyle ve aynaya bakarak "Devlet kim, devlet nerde" sorusu içinde çırpınmaya götürecektir. Nitekim bu "münferit" çetelerin "münferit işlerinden biri olarak Abdullah Çatlı'nın Ermenilere yönelik faaliyetlerinin, dönemin 1 numarası tarafından yönlendirildiği de, açıklığa kavuştu: Kenan Evren...
MİT Teftiş Kurulu Raporu'nda şu cümleler yer alıyor: "Ermeni terörüne karşı 12 Eylül'den sonra arayışların başladığı tarihte Hiram Abbas, Abdullah Çatlı, Haluk Kırcı ve bir kısım ülkücüyü organize etmiştir. Bu çalışmalar o tarihte Cumhurbaşkanlığı (O tarihte sayın Kenan Evren Devlet Başkanı, Milli Güvenlik Konseyi ve Genel Kurmay Başkanı sıfatıyla görev yapıyordu) bünyesinde yürütülmüştü. Fakat muhtemel ve menfi bir gelşme olmasına binaen çalışmalar MİT'e devredilmişti. ASALA eylemleri MİT'e devredildikten sonra garip bir şeklide Çatlı, 1984 Ekimin'de ziyarete gönderildiği bir adresteki 250gr'lık bir eronin poşetiyle yakalanıp, 1984-1990 arasında Fransa-İsviçre hapishanelerinde yatmıştır."
Ne ilginç değil mi?
Devletten son derece sınırlı biçimlerde sızan-sızdırılan bilgiler dahi, bizlerin yıllardır bıkmadan ve usanmadan tanımlamalarını yaptığımız ilişki ve çelişkeler olarak; devletin yapılanmasının, bu yapılanmadık! dış ve iç güçlerin rollerinin, izaha gerek olmayan taşları olarak, çözümlemelerimiz içindeki yerlerine oturuyor.
Diğer köşetaşlarını oturtmak, halkı ve onun öncüsü güçlerin görevidir ve bu görevler mutlaka başarılacaktır...

Sivas'ta Bizi Yakanlar İçin, Tavrımız Ne Olmalıdır?
Emperyalizm ve Oligarşi, coğrafyamızın halklarının kafasını o denli bulandırmayı, bilincini o denli muğlaklaştırmayı başarmıştır ki; bugün Sivas'ta diri diri yakan, bizim yargısız infazlarımıza ve Kürdistan katliamlarımıza imza atan, bizi Maraş'ta doğrayan, bizim yüzlerce kayıp insanımızın katlinde başrolleri oynayan insanlar için bazı 'solcularımız', 'demokrasi' isteği ile alanlara çıkabilmektedir.
Ülkemizin yeni bir İran olabilmesinin en yeni argümanlarından biridir bu durum... İran'da TUDEH yanlısı sosyalitler, faşist Şah'a karşı dincilerin yanında aynen böyle saflaşmışlardı. Dincilerin "Takiyye" oyunlarına aynı böyle kanmışlardı ve onların mücadelerinde ön saflarda bariktalara çıkmakta bir sakınca görmemişlerdi. Fakat dinciler Şah'ı devridikten sonra, önce onları darağaçlarına çekmişlerdi.
Solcularımızın, sosyalistlerimizin, devrimcilerimizin çok iyi anlaması gereken acil bir sorunumuz var: Dinciler, MHP'lilerden çok daha az bir tehlike değildir bizim için... Ve güncel durum itibarılya, onların halk ve özellikle emekçi kesimler arasında örgütlenme ve militan kazanma ortamı yaratmış olma olanaklarıyla, çok daha büyük bir tehlike olduğu, 'bıçak kemiğe dayanmadan' kavranılmalıdır.
İran 'dün' idiyse;
Cezayir ve Afganistan bugündür.
Sivas ise "her gündür"...
Bugünlerde, ideolojik bir simge olan türban ve sakal için sözde üniversiteli arakdaşların demokratik bir hakkını savunan bazı solcular, sakallarını ve türbanlarını önlerine koyup iyi düşünmeliderler. Sadece bu eylemlere destek vermeleri çerçevesinde değil, solculuk adına durdukları yerin değerlendirilmesi anlamında da... Türban özgürlüğü, takke, sarık, takkiye ve gerçekte şeriat özgürlüğü, emekçi kesimlerine ne getirecek, ne götürecek? Bu işler, üniversite kampüslerinin gösteriyleriyle sınırlı değildir. Orlardaki eylemlilikler ve tavır alışlar, ittifaklar ve çatışmalar, yarının bir çok eğilimini bünyesinde taşır. Bütün bunların sorumluluğu içinde davranılmalıdır. Ve bir an önce çok daha ciddi, sosyalizmin ve dünya halklarının çıkarlarına hizmet eden iltifatlarını ve arayışlarını belirlemelidirler. Bütün bunların içinde takiyyeci dincilerin hiç bir biçimde yerinin olmadığını görmelidirler.
Sivas Katliamı Davası’nın yargıçlarından daha geri bir konuma düşmemelidirler. Sözkonusu davanın geçtiğimiz günlerde açıklanan Gerekçeli Kararı'ncla denilmektedirki: "... Sanıklar Madımak Oteli'ni yakmak suretiyle 35 kişi yakarak öldürmüşlerdir. Sanıklar, yanan kişilerin "Bİzi Kurtarın" çığlıklarına rağmen bırakın kurtarmayı, güvenlik kuvvetlerinin ve itfayenin kurtarma teşebbüsüne bile engel olmuşlardır. Türk-İslam tarihinde böyle vahim bir olay görülmemiştir."
İdeolojik ve teorik çözümlemelerini yapamasa dahi, bütün bunların görmezden gelme şansına, sol yelpazede etkinlik gösterdiğini söyleyen hiçbir grup ya da şahıs, sahip değildir. Dönemin körleşmeleri, bizi bu denli savurmamalıdır.
Yarın için çok daha ciddi bir bilinç ve çok daha yürekten ve beyinden kaynağını alan etkinliklerle bilenmek, ayağa dikilmek, mücadele etmek, herşeye ve herkese rağmen çok ciddi ve temiz bir savaşımın içinde, savaşımın en önünde olmak için ileri, ileri, ileri...