İhracata ve iç tüketime yönelik giyim eşyası üreten MAYATEKS firmasının Turgutlu şubesinde işçilerin uyanışı... işkence denebilecek koşullarda mesailerle birlikte günde 15-20 saate yakın çalıştırılıyor olmalarına karşın aldıkları komik denebilecek (500-600 bin lira) ücretlerini artırabilmek için örgütlenme kararındalar....
12 Eylül cuntasının amaçlarından en önemlisi bilindiği gibi,örgütsüz,yıldırılmış,hakkını arayamayan bir toplum yaratmaktı. Bu amaçlarını yasal düzeyde de somut biçimlere sığdırdılar, işverenlerin önerileriyle ve işçilerin aleyhine olarak düzenlenmiş çalışma yasaları sendika yasalarının amacı ta baştan beri bu idi.
Ama işçi sınıfı öyle dolmuş ki artık bu baskı yasaları bile onun hak arama savaşını engelleyemiyor.
MAYATEKS'de işçiler arasında konuşmak yasak,çay,sıgara,yemek yok... Tuvalete gitmek bile sorun... Doktor yok,müdür işçilere toplama kampı komutanı gibi davranıyor...Burası MAYATEKS!.. Bırakın 12 Eylül kanunlarını, orman kanunları geçerli bu işyerinde... Öyle ki yakın zamanda işe giren 30 işçi bu koşullara dayanamayıp işten ayrılıyor.
MAYATEKS işçileri mart ayında bu çağdışı koşullara ve aşırı emek sömürüsüne karşı sendikalaşma kararı aldılar. Çok kısa sürede 87 işçi TEKSİF sendikasına üye oldular. Bu aşamada işler karışıyordu tabii. Sendikalaşma olayını öğrenen işveren işçi kıyımı çarklarını çalıştırıyor, önce 13 işçiyi, iki gün sonra 38 işçiyi ve sonra 5'ini daha işten atıyordu.
Ama işçiler yılmadılar, neler yapılabileceğini tartışmak için (Turgutlu'da kendi sendikalarının şubesi olmadığından) TEK GIDA-İŞ şubesinde toplanmaya başladılar.
Bu toplantılarda korku,yılgınlık yoktu; coşku ve işverene karşı haklarını koruma kararlılığı vardı, ilk eylem olarak,başlarında TEKSİF-Manisa şube başkanı olmak üzere sembolik bir yürüyüş yapma kararı alındı ve gerçekleştirildi.Yürüyüş gazeteler ve başta BARİKAT olmak üzere bazı dergiler tarafından izlendi. Ertesi gün işyerine gidip üretimi durdurma girişimi ise polis tarafından engellendi.Sabah saat 7.30'dan öğle saatlerine kadar işyeri önünde protestolarda bulunan işçileri Çimse-İş sendikası, Eğitim-iş, Eğit-Sen, Belediye işçileri, Belediye Memurları Derneği ve olaya duyarlı olan demokrat,aydınlar,işçiler desteklediler. Basın ve dergiler de oradaydı.
Polisin zorlaması sonucu işçiler öğle sonrasında Tek Gıda-İş şubesine giderek protestolarını orada sürdürdüler.Sendika başkanının işverenle görüşme talepleri sonuçsuz kaldı. Öğle sonrasında ise işçi sınıfı dayanışmasının en güzel örneklerinden biri yaşandı. MAYATEKS'in çalışan işçileri de işi bırakarak protestocuların arasına katıldılar onlara kardeşlik duygularını ortaya koydular.
İşveren ise, duruma kılıflar bulmakla meşguldü. 19 martta "tadilat" vb. gibi gerekçelerle işyerini geçici kapatacağını bu nedenle işçileri çıkardığını bayram sonrası tekrar üretime başlandığında bu işçileri alacağını bildirdi.
Sendika ve işçjler örgütlülüklerini kararlılıklarını koruma kararı aldılar ve bayram sonrasını beklemeye başladılar. Bu arada Turgutlu'da varolan sendikalar da periyodik olarak toplanıp durum değerlendirmesi yapıyorlardı.
Aslında MAYATEKS ülkemizin genel manzarasının bir parçasıdır. Ya da şöyle diyebiliriz: MAYATEKS'te olanlar bütün ülkede olanların bir simgesidir. Vahşi sömürü ve orman kanunları bu ülkede işverenler için adeta kural halindedir.
Ama işçi sınıfı da artık boynunu büküp oturma yolunu seçmiyor. Bütün "yasal" engellere ve baskılara karşın en meşru hakları için kararlılıkla mücadele ediyorlar. Savaşırken öğreniyor-lar,öğrendikçe daha bilinçli mücadelenin yollarını keşfediyorlar.
MAYATEKS işçileri bu inanç ve kararlılıklarını fabrika önündeki direnişte yazdıkları dövizlerde açıkça ifade ediyorlardı:
"İŞİMİZİ İSTİYORUZ!".
“SENDİKALAŞMA HAKKIMIZ ENGELLENEMEZ!"
"İŞÇİYİZ HAKLIYIZ KAZANACAĞIZ"