"Yüz-yüzelli militan var ortalıkta. Onlar temizlense..."
Böyle diyordu "sosyal-demokrat" bir Alevi lideri(!) Vali'yle görüşme sırasında...
Bir başkası ise Cemevi terasına çıkmış kitleye haykırıyordu: "Gazi'den olmayanlar bizim adımıza karar veremezler..." Islıklar altında aşağıya inerken, hâlâ devrimcilere panik yaymaya çalışıyordu: "burada ölecek insanların sorumlusu sizsiniz!"
Sonra... TV'ler ve "yorum"lar başladı... Laikliğin güvencesi sayın "dede"ler ve bazı alevi derneklerinin yöneticileri adeta kanal kanal geziyorlardı. Kanallar paylaşamıyordu muhterem şahısları!
Ve hep aynı söylem… Saygılı, hoşgörülü Alevi kitlesi vardı bir yanda. Öte yanda ise bir avuç militan. Bu "hoşgörülü" Alevi kitlesi garip bir şeydi onların anlatımlarına bakılırsa, bir yanağına vurulunca öteki yanağını çeviren acayip bir mahlukattan sözediyorlardı hep! Kendi halinde insanlardı bunlar, kışkırtıcılar olmasa bir-iki bağırıp çığırırlar, sonra da yıllardır hep yaptıkları gibi ölüleriyle kalırlardı. Hep "hoşgörü"den sözediyorlardı, Zülfikar'dan ise hiç!
İnsanları koyun gibi gütmeye ne kadar alışmışlardı! Kaderleri buydu sanki Alevilerin... Ölmek... Ölmek... Ölmek... Ve sonra evlerine çekilmek, yeni cinayetleri beklemek için...
Çok bozuldu ağalar bu kez! Durumu hiç beğenmediler doğrusu... Alevilerin koyun gibi boğazlanmayı beklemek yerine sokağı seçmeleri, üstelik bunu yaparken devrimcilerle omuz omuza olmaları onları çok kızdırdı. Gerçek Aleviler olamazdı bunlar.
Provokasyon lafını da bundan dolayı çok sevdiler zaten. Hemen sarıldılar. "Tabansız"(!) sol örgütler vardı bölgede ve onlar bir temizlenseydi... O provokatör dedikleri çocukların Gazi'nin özbeöz gençleri olduğunu domuz gibi biliyorlardı aslında ama yine de sarıldılar yalanlara.
Ama yetmedi bütün bunlar... Devrimci güçler, zorlanarak da olsa, parça parça da olsa ellerinden söküp aldılar güçlerini. Üçüncü günde artık Cemevi terasında megafon devrimcilerin komitesindeydi, bilgileri onlar toparlıyor, kararları halka onlar iletiyordu. Arada bir çıkıp birşeyler söylemek isteyen muhteremler ise ıslıklar arasında boğuluyordu. Sonunda... Eksik ya da zayıf... Ama ne olursa olsun devrimciler yine de istediklerini elde etmeyi başardılar. Geriye laf yığınları kaldı şimdi... TV kanallarında sohbetler hâlâ sürüyor.
Ve Alevi dedelerine ne arpalık verilebilir, şimdi o tartışılıyor. Diyanet tartışmaları başlatıldı yeniden. Kendi başına bir Alevilik hiç rahatsız etmedi egemen güçleri şimdiye kadar. Hep böyle kalsın istiyorlar, devrimci güçlerin zemini olabilecek bir Alevi potansiyel ise en büyük korkularıdır.
Cumhuriyeti koruyan ve kollayan bir Alevilik... Ve onun düzen yanlısı temsilcileri...
İkisi de eriyor yavaş yavaş! Bütünüyle erimeleri içinse kent sokaklarının iyice ısınması kesin bir zorunluluktur...