Sonunda devletimiz gücünü gösterdi... Tam da ARAS KARGO patronunun söylediği gibi bir avuç "terörist"(!) ile pazarlığa girişilmedi ve geçen gün sabaha karşı "şanlı ordu birliklerimiz" komando harekatı neticesinde ölüme meydan okuyaraktan içeri girdiler ve "göğüs göğüse" çarpışmalar sonucu iş bitti... Sabahın ilk ışıkları Orta Anadolu bozkırlarını aydınlatırken bir parça vatan toprağı daha "işgal altından" kurtarılmıştı...
Herkes mutluydu... Herkesin yüreğinde görevin ifa edilmesinden duyulan rahatlık vardı... Kolay değil! Tam tamına 53 tane, yanlış okumuyorsunuz, 53 tane işçi vardı içerde... 3-5 değil ki... 53 tane! Hem de Ankara'nın dibinde! Düşünebiliyor musunuz son Türk devleti'nin başkentinin atlattığı büyük tehlikeyi!...
Bu işçiler, (yani "teröristler!") farklı bir şey yapıyorlardı. Alışılmışın dışına çıkmışlardı. İşaret levhalarına, "tek yön" işaretlerine, "girilmez" etiketlerine boşverip bir başka yol aramak istemişlerdi. Zaten bir süredir, Gebze'de de izlendiği gibi böylesi "şiddet eğilimleri" canlanıp duruyordu işçiler arasında...
Hep yapılanı yapabilirlerdi aslında... Biraz direnip, biraz parti merkezi gezip sonra da kabullenebilirlerdi durumu...
Ama, yeni bir şey yaptılar... Aslında bir anlamda "yeni" değil yaptıkları. Türkiye toprağı PROFİLO'ları, TARİŞ'leri henüz unutmuş değil... ARAS KARGO'cular yeniden canlandırdılar o bilinen geleneği.
Önemliydi...
Daha bir ay önce 20 Temmuz gibi bir büyük olay yaşanmışken ARAS KARGO'nun öneminin ne olduğu sorulabilir. Ama işte sorun tam da bu noktadadır: ARAS KARGO, açtığı yol bakımından çok önemli bir konumdadır. Artık herkesin farkettiği gibi, düzen, kendisine yönelik hoşnutsuzluğu ve muhalefeti mümkünse kendi sınırları içinde tutmak istiyor. Hiç muhalefet olmasa en iyisi! Ama varolanın da sistemin sınırlarını fazla aşmaması isteniyor, salt bunun için çok küçük boyutlu mitinglere bile olağanüstü polis güçleri yığılıyor, bazen yürüyüşçü sayısını aşan bu yığılma ile belli bir atmosfer üretilmek isteniyor. Çok bilinçli bir biçimde "mantıken gereken"den kat kat fazla bir zor gücü muhalefetin önüne dikiliyor, zihinlerin içine sınır taşları çakılıyor... Bugünün direnişçi işçiler ve hatta sosyalistler, yalnızca kendilerinin "hastanelik" olduğu mitinglere, direnişlere alışıyorlar, alışmaları isteniyor.
Düzen, elbette büyük eylemlerden çok rahatsız oluyor. Sendikacıların zorlana zorlana ilan ettikleri "genel grev"ler onları huzursuz ediyor, gelecek açısından kaygı duyuyorlar. Ama, nihayetinde, bilinen çizgi aşılmadıkça "uyum" noktaları bulabileceklerini düşünüyorlar.
Oysa, öyle şeyler var ki, hazmedilebilir bütün sınırları aşıyor. Sınırlar aşılınca da, bütün burjuva dünyası hemen kendi aralarındaki ayrılıkları boşverip, koro halinde aynı şeyi tekrarlıyorlar: "ezilmeli!.."
ARAS KARGO eylemi, böyle bir eylemdir. Bir başka yol ve yöntem arayışıdır ve bütün sistem güçleri bu arayışı çok tehlikeli buluyorlar.
GEBZE'nin yarattığı rahatsızlık da özünde budur. Salt yerel önemi olan bir direniş olarak kalsaydı, devlet erkânı olayı bu kadar önemsemeyebilirdi. Hatta, görünüşte RP'ye yönelik bir eylem olarak, GEBZE direnişi belki güncel politik çıkarlara da çok ters düşmezdi. Ama, direnişin tavrı ve tarzı çok önemliydi. Bir kent alabora olmuştu ve hazmedilebilir sınırlar aşılmıştı. Artık sorun devlet sorunuydu!..
Bazen bir Belediye, bazense bir Kargo şirketi... Yarın, yirmi kişilik bir atölye de olabilir... Sorun, sayı değil, sınırlar sorunudur...
Bu bakımdan, böylesi eylemlerin fiziksel sonuçlarına bakarak yapılan değerlendirmeler de çok sağlıklı değildir. Çoğu kez maddi-somut bir kazanım sağlanamayabilir, yenilgiler olabilir. 53 insanın önlerine dikilen terör gücüne karşı yapabilecekleri sınırlıdır. Neticede, işkence faslı başlar, acılar çekilir, işe alınma talebi de gerçekleşmeyebilir.
Ama her ne olursa olsun, yenilgi fizikseldir... Bir yol açılmıştır ve o yolda sınırlar zorlanabilir, yeni biçimler bulunabilir...
Sorun, bunu farketmek, yeni arayışlar geleneğini açmaktır.
ARAS KARGO işçilerinin direnişi bu yolda önemli bir adımdır. Yarın bir başka yerde aynı yoldan yürüyenler çıkacaktır ve ucuca eklenen deneyimler işçi hareketinin tıkanıklıklarının aşılmasını sağlayacaktır...