Öncelikle sosyalistler özelleştirme konusunda taraf olamazlar çünkü, sosyalist öğretide, özel mülkiyetin yerine toplumsal mülkiyetin hakim kılınması hedeflenir. Yani özelleştirme gibi bir işleyişe değil, özel mülkiyete karşı olunması gerekir.
Özelleştirme bağımlı ülkeler-de devlet kapitalizminin bir avuç asalak için yeni cennetler, yeni birikimler yaratma savaşımıdır. Kapitalistler bütün aç gözlülükleriyle en kârlı kaynaklara yönelmekte, halkın vergileriyle yaratılan bu 'BELEŞ' işletmelerin üzerine atlamakta-dırlar. Basında da belirtildiği gibi zarar ediyor gözüken işletmelere yönelim söz konusu değil, aksine PTT gibi altın yumurtlayan tavuklara talep fazladır.
Devletin kamusal faliyetin içinde büyük oranda denetim ve işletme gücüne sahip olduğu ülkemizde, özgün koşullardan kaynaklanan (kapitalizmi geliştirecek, ilk birikimin yaratılamamış olması, kaynak kıtlığı, müteşebbis yokluğu gibi) sorunlar devlet kapitalizmini yaratmıştır. Kısacası uygulanan; besleme burjuvazinin halkın parasıyla devletin kucağında semirtilmesidir. Özelleştirme olarak bugün önümüze sürülen uluslararası düzeyde sermayenin bütünselleştirilmesinin bir parçasıdır. Türkiye'deki uygulama yeni dünya düzeninin sadece bir bileşenidir. Yani politika emperyalist tekellerin ülkemiz içindeki konumlanışıdır.
Devlet işletmesi, özel işletme gibi bir ikileme düşmemeliyiz. Devletçilikle özel işletmeler arasında sadece nüans farkı vardır. Çünkü devletin karakteri burjuvadır. Burjuva devlet aygıtı kamusal faliyetlerinde devlet işletmeciliğini savunsa bile, sınıfsal karakteri nedeniyle kendi sınıfının çıkarları doğrultusunda süreci belirler. Anayasada, kalkınma planlarında yazılıp çizildiği gibi devletin kamusal yatırımlarında sosyal faydayı temel aldığı söylemi sadece boş bir slogandan ibarettir. Bunun böyle olduğunu kalkınma planlarının hedefleri ile geldiğimiz noktayı karşılaştırarak kolayca bulabiliriz. Önceden öngörülen hiç bir hedefe ulaşılamamıştır. Bu nedenler kısaca, kalkınma düzeyinin yükseltilmesi, gelir dağılımının adilleştirilmesi, refah düzeyinin yükseltilmesi gibi hedeflerdir. l. Kalkınma planından 5. Kalkınma planına kadar yukarıdaki hedefler esas alınmasına rağmen devletin karakteri sebebi hoş bir kandırmaca olarak kağıt üzerinde kalmaya mahkum olmuştur.
Hal böyleyken biz sosyalistler, kapitalizmin işine geldiği zaman kullandığı yönelimleri arasında tercih yapma zorunluluğuyla karşı karşıya kalmamalıyız. Ülkemizdeki devletçilik, burjuva devlet aygıtının Kemalizmle bütünleşerek uygulandığı sistemdir. Halkın çıkarlarına karşı, halka karşı ırkçı bir sistemdir. Devletçiliği Kemalistler gibi savunamayız. Devletçilik, yukarılarda da sıkça vurgulandığı gibi burjuva devlet aygıtının özgün koşullarından kaynaklanan iktisadi politikası-dır. Yatırımlarda sosyal faydayı temel aldıklarını belirtseler de kapitalizmin karakteri itibarıyla bunun yapılması mümkün değildir. Sosyalistlerin anlayışı yatırımlaRda sosyal faydayı bire bir temel alan sosyalist ekonomidir. Soyut bir söylemden ibaret olan devletçilik savunulamaz.
Şimdi konuyu böyle koyduktan sonra, ne yapmalıyız sorunu gündeme gelecektir. Yapılması gereken özel mülkiyete karşı olma temelinde işçi sınıfına yapılan saldırıyı, işsizleştirme operasyonunu devletçiliği yada özelleştirmeyi savunma pozisyonuna düşmeden sınıfa yöneltilen saldırıyı var gücümüzle göğüslemektir. Bizim birinci sorunumuz özel mülkiyetin yerine toplumsal mülkiyetin konulmasıyla ilgilidir. Bu geliştirilecek tüm eylemliliklerde gözden kaçırılmaması gereken en önemli noktadır. Sınıfın sokağa atılmak istenmesi yanıtsız bırakılmamalıdır.