İnsan soyunun en eski medeniyet damarları olarak Mezotopotamya’nın Fırat ve Diclesi; Mısır’a hayat veren Nil’i ve Ege’nin can damarı Gediz -Hermes- bilinir.Beş bin yıllık sınıf kavgalarının tarihi… Bu üç ana bölgedeki, ekonomik, sosyal, kültürel ve siyasal yaşam, bugün dünyanın bildiği çağdaşlık ve bilim yolunun yol göstericisi olmuştur.
Özellikle Ege, bilimi toplumsal sürecin en önemli yol gösterici olarak harmanlayıp, insan soyunun büyük kazanımı haline getirmiştir. Öklitten Tales’e, Sokrates’ten Heraklitos’tan, Demokritos’a kadar bilimle iç içe, yaşamın yol göstericileri, karanlıkların prenslerine korku salan, dizi dizi aydınlık ve yiğit insanlar ortaya çıkmıştır. Gerçek cenneti doğa bize sunarken, karanlıkların prensleri, kendi karanlık çıkarları için, emekçi yığınların cennetlerini bilinemez bir “öteki” dünyaya ertelemek ve havale etmek çabalarına hep girmişlerdir.
Gediz’in -Hermes’in- çocukları bu karanlık oyunları, tarihin başından bu yana bozmak için bilimi ve aydınlık düşünceyi rehber alarak isyan etmişlerdir. İsyan sürmektedir!
Bunlar son isyan ve son isyancılar olacaklardır. İşçiler, emekçiler, bütün güçleri ile ve bilinçleri ile bu isyanı başaracaklardır.

***
İbrahim Yalçın, bu isimsiz kahramanların, yiğitlerin, son isyancıların yaşam boyu yürüyenlerindendir.
İbrahim Yalçın, altmış beş yıllık yaşamının son kırk beş yılını bu uğurda geçirmiştir.
Turgutlu’nun İzzettin Köyü’nde doğan İbrahim Yalçın, ilkokulu burada bitirmiş, daha sonra Turgutlu Lisesi’ni tamamlayıp öğretmenliğe başlamışıtır. 1960’larda Türkiye Öğretmenler Sendikası’nın (TÖS) Turgutlu’daki örgütlenme çalışmasında çalışmıştır. 12 Mart sonrasında ise TÖB-DER’in kuruluşunda vardır. Gördes, Afyon, Turgutlu ve Alaşehir’de, yarınlara çocuklarımızın eğitilmesinde öğretmen olarak, köylülerin bilinçlenmesinde yılmadan devrimci çalışmalar yapmıştır. 73-74 yıllarından itibaren ise İbrahim Hoca devrimci sosyalist hareketimizin alandaki en aktif savaşçılarından biri olarak her türlü çalışmada yer almıştır. Bir örgütçüdür o…
Sel Dağı’nın etekleri, Yeniköy, Sinirli, Ezedin, Tepeköy ve diğerleri… Bütün civar köylerde ayak izleri vardır. O ve yoldaşları Gediz -Hermes-in ışıltısını kuşanıp karanlıkların prenslerinin üzerine çullanmışlar, isyan bayrağını hep en yükseğe kaldırmışlardır. Militandır İbrahim Hoca, tam bir pratikçidir.
Gecelerin sessiz ve ıssız karanlığında, bilinç ve kararlılıkla kendi bildiği yolda şaşırmadan hep aynı hedefe yürümüştür. 12 Eylül’ün hemen arifesinde tutsaktır, dimdik ayakta olarak girer içeri, dimdik çıkar. Kendi sırları kendi yastığının altındadır, ölene kadar da orada kalır. Kim gelmiş, kim gitmiş, kimden ne görev almış, ne yapmış… hepsi, ama hepsi, öldüğü gün bile onun yanında bir “kara kutu” gibi meçhule gitmiştir. O, ekmeğin ve devrimciliğin ustası Mustafa Şahin’in mayasındandır; görev için vardır; konuşmak ve mevki elde etmek için değil.
Devrimciliği de kendine değildir; çoluk, çocuk, ana, bacı, hepsi işin içindedir..
Eşine yoldaş, oğullarına baba, torunlarına devrimci dede olabilmiştir.
Hiçbir olay onu yıldıramamış, tek başına yürüyüp gitmiştir her zaman.
Arkasına bakmadan!
23 Ekim 2007...
Son kez, yine arkasına bakmadan, bizleri bir parça hüzünle baş başa bırakıp, Nurettin’in, Bedrettin’in, Mustafaların, Osmanların, Aşık Ahmet’in, Hamza’nın gittiği yoldan başkalaşmaya gitmiştir. Mücadelesi ve anıları rehberimiz olacaktır.

.