Filistin Halk Kurtuluş Cephesi’nin kurucularından yazar, ressam ve militan Ghassan Fayiz Kanafani 1936’da İngiliz mandası altındaki Filistin’de doğdu. Kanafani, Sünni-Müslüman orta sınıf bir avukatın oğluydu, 1948 savaşı sırasında zorunlu göçe gönderilene kadar Fransız misyonerler okulunda okudu.
Kısa bir süre Lübnan’da kaldıktan sonra aile sonunda Şam’a yerleşti; Kanafani öğreniminin ikinci bölümünü tamamladı ve BM’nin mültecilerle ilgili bölümünden 1952’de öğretmenlik belgesi aldı. Aynı yıl Şam Üniversitesi’nin Arap Edebiyatı Bölümü’ne kayıt oldu ancak 1955’te Arap Ulusal Hareketiyle ilişkilerinden ötürü okuldan atıldı. Üniversitedeki tezi “Siyonist Edebiyat’ta Irk ve Din” başlığını taşıyordu. Bu arada Kanafani, daha 1953’te Dr. George Habbaş’la birlikte hareket etmeye başlamıştı..
1955’te öğretmenlik göreviyle Kuveyt’e gitti ve sonraki yıl orada Arap Ulusal Hareketi’ne bağlı Al-Ra’i (Düşünce) gazetesinin editörlüğünü yaptı. Daha sonra Dr. Habbaş tarafından ikna edilerek Beyrut’a geldi ve hareketin resmi sözcüsü olan Al-Hurriya (Özgürlük) gazetesinin kadrosuna katıldı. Kuveyt’te bulunduğu sürede Kanafani sayısız kısa öykü yazdı ve Marksizmle ciddi şekilde ilgilenmeye başladı.
1962’de resmi kağıtları olmadığı için zorunlu olarak yeraltına çekildi. Bir sonraki yıl ise ilerici bir Nasırcı gazete olan al-Muharrir’in şef-editörlüğünü ve onun Filastin (Filistin) isimli ekinin editörlüğünü yaptı. 1963’te ilk ve en çok bilinen romanı olan “Güneşteki Adamlar”ı yazdı; kitap sayısız dile çevrildi ve birçok senaryoya konu oldu. Kanafani, verimli yazarlığı, son derece yaratıcı üslubu, sosyal bilinci ve akıcı anlatımı için 1966’da Lübnan Edebiyat Ödülü’nü aldı. Katledilmesinden sonra ise Afrika-Asya Yazarlar Konferansı Lotus Ödülü ona verildi. O, böylece bir “direniş edebiyatı” konsepti yaratmıştı.
1967’de Kanafani, Nasırcı gazete Al-Anwar’ın (Aydınlanma) yönetimine katıldı. Aynı yıl o, Filistin Halk Kurtuluş Cephesi’nin (FHKC) kuruluşunda yer aldı ve politbüroya seçilerek hareketin resmi sözcülüğü görevini üstlendi. Haziran 1969’da ise Al-Anwar’dan istifa ederek FHKC’nin haftalık yayın organı Al-Hadaf’ı kurmak için harekete geçti. Bugün de yayınını sürdürmekte olan haftalık Al-Hadaf gazetesi onun eseri olarak doğdu. Bu arada “Hayfa’ya Dönüş” ve “Sad’ın Annesi” isimli romanlarını yazdı, yeni romanlara başladı ve kısa hikayeler üretti. Bu süreç, aynı zamanda Kanafani’nin Habbaş’la birlikte Arap devrimci hareketinin temellerini attığı süreçtir. FHKC sözcüsü ve örgütün 1969 Ağustos programının yazarı olarak Kanafani, Filistin mücadelesinde önemli sorumluluklar aldı.
Ancak bütün bunlar olurken o, Siyonist katillerin ölüm listesine de girmişti. 9 Temmuz 1972’de, FHKC’nin Japon Kızılordu’sunun havaalanı eylemini sahiplenmesinden birkaç hafta sonra, Kanafani ve bir kız yeğeni İsrail Gizli Servisi MOSSAD tarafından arabasına konulan bir bombayla şehit edildiler. Kanafani, böylece Filistin halkının mücadelesinde ölümsüzleşti.
Ondan geriye kalan en önemli miras ise yazar ve militan kimliklerinin mükemmel bir bileşimiydi. Gerçekten de Kanafani, yazar, gazeteci, edebiyat araştırmacısı gibi son derece renkli özellikleriyle kurucu politik kadro görevleri arasında az rastlanır bir uyum yaratmıştır. Bugün bile doğum gününün Filistin’de kutlanıyor olması ise onun halkın gönlünde kazandığı yeri göstermektedir.