Bir kez daha sizlerle birlikteyiz. Ama bu kez, çok zorlanarak...
Bugüne dek yaptığımız dergi hazırlıklarının en zoruydu bu. Her sayfada Betül yoldaşla karşılaşmak, her an acılarımızın tazelenmesi ve buna karşın bir yandan da teknik ayrıntılar üzerine konuşmak... Örneğin, onun bir fotoğrafı üzerine şöyle diyebiliyorsunuz örneğin; "bu iyi değil, karanlık çıkar..." Sonra birden durup kimin üzerine konuştuğunuzu fark ediyorsunuz: Betül Altındal... Daha dün neşeyle gelip dergi bürosunu birbirine katan, bütün hatalarımızın ipliğini pazara çıkaran, kıvırcık saçlarıyla bütün odaları canlandıran ve dolduran o insandan söz ediyorsunuz. Bir kezinde devrimci kadro üzerine konuşurken şöyle tanımlamıştık onunla birlikte: "bir odaya girdiğinde varlığı, çıktığında yokluğu hissedilen insan..."
Nasıl da kendisini tanımlayan bir sözdü bu! Biz hep varlığını hissettik ama; şimdi yokluğu öyle ağır geliyor ki!
Herkes bir şey kaybetti onunla birlikte. Her küçük çocuğun sıkıcı anne babasının dışında bir başka "anne"ye ihtiyacı vardır; her şehit anası kötü bir anında oğlunu-kızını hatırlatan omzunda ağlayabileceği birine yaslanmak ister; bildiri dağıtan her liseli zaman zaman gerilerde bir yerde güven ve iyimserlik saçan bir ışık topunu görmekten mutlu olur...
Derginin yitirdiği ise, bütün bunların dışında, bütün bunların yanında, başka bir şeydi: Biz en ateşli okur ve eleştirmenimizi yitirdik. Her sayıyı bu kadar büyük bir hızla yutar gibi okuyan ve okuduktan sonra da kafamıza dikilip hatalarımızla dalga geçen bir başka yoldaş yoktur. Ayrıca o, uzun süre dergimizin de çalışanıydı; hem de bizim şimdiki rahatlıklarımızın hiçbirinin olmadığı en zor, en karanlık zamanlarda... Bir tek gün yakındığını, yıldığını görmedik; bir gün olsun gelecekten umudunu kestiğine tanık olmadık.
Ölüm hiç yakışmadı ona evet, ama üstüne örtülen parti bayrağı o kadar yakıştı ki! Aramızda o bayrağı en çok hak eden oydu... Bugünlerimiz ve yarınlarımızı inşa edenler, tek tek tuğlalarımızı taşıyanlar partinin hafızasından asla silinmeyecek!
Ama yine bu sayımız onun "denetimi" dışında çıkıyor. Bu, büyük bir eksiklik!
Elimizden geleni yapmaya çalıştık hep onu omzumuzun üstünde hissederek.
Emperyalizm ve anti-emperyalizm üzerine üzerine yazımızın son bölümü bu sayımızda var. 6 Haziran şehitleri üzerine 78'liler Birliği içinden bir grubun yaptığı saygısızlık da bu sayıda yanıtlanıyor. Ayrıca bu sayımızda, emperyalizm ve oligarşinin devrimci güçlerinin alanını daraltma operasyonu ve çıkış yolu üzerine bir yazı var. Aslında bir anlamda onunla geceler boyu yapılan sohbetlerin de ürünü olan bu yazı Betül yoldaşın imzasıyla çıkıyor. Daha sonra ise, işçi sınıfının gelişimi üzerine, futbol üzerine yazılar geliyor. Bir de Ahmed Saadat yoldaşın operasyon öncesindeki son röportajı...
Bültenimiz ise Halk Konseri haberleri ve yine Betül'le dolu...
43. sayıda yeniden buluşacağız. Ve daha sonrasında da... Hep acıyı ve eksikliği hissederek. Ama hep aynı kararlılıkla...