Havalar gitgide ısınıyor...
Hem gerçekten havalar ısınıyor hem de politik ortam geleneksel yaz rehavetini aşan daha mücadeleci bir atmosfer gösteriyor. Dünyanın her tarafı sıcak. Türkiye’de ise bir yandan büyük özelleştirme operasyonları, diğer yandan “Kentsel Dönüşüm Projesi” adı altında halka yöneltilen saldırı ortamı sürekli diken üstünde tutuyor. Bir yanda Seydişehir-Erdemir isyan halinde, diğer yanda insanlar binbir emekle tuğla tuğla ördükleri evlerini savunuyorlar.
Gündem bu kadar sıcak olunca açıkçası sayfalarımız da yetmiyor.
Tayyip Erdoğan’ın BOP kapsamında Ortadoğu’da yürüttüğü uşaklık ve taşeronluk işlerinden, Genelkurmay’ın 92’leri hatırlatan “topyekun savaş” çağrılarına dek, hepsi gündemin diğer parçaları.
Bu işlere pek çok zaman ve enerji harcayanlar, dönüp eğitimdeki sefalete bakmıyorlar bile. En çok bir hafta “bu çocuklar neden sıfır çekiyor” diye tartışılıyor, sonra yine aynı biçimde devam... Milyonlarca genç insan, müthiş yaratıcılıklarına rağmen sokakta, işsiz güçsüz ve yoksul...
Ve Özal’ın beşinci sınıf taklitçileri “özelleştirmelerden taviz verilmeyecek” diye kendilerini yırtıyorlar. Maliye Bakanı özelleştirilen kurumların istifa eden genel müdürlerini haşlıyor: “ne karışıyorsun sen, al maaşını işine bak!” Genel müdürlere bunu söylemek daha kolay elbette; ama düğüm onlarla değil işçilerle çözülecek ve onlar maaş alıp kafa sallamakla yetinecek gibi görünmüyorlar.
Öte yanda ise aynı günlerde, aynı ülkede üç şey birden oluyor: G8 toplantısı, Live-8 konserleri ve metroda patlayan bombalar... Üçü de kendi anlamlarına sahip ve birbirine bağlı. Ve bir dördüncüsü var tabii: Brezilyalı elektrikçi Menezes’in “Ortadoğuluya benzeyen herkesi vurma” emri almış İngiliz polisi tarafından katledilmesi...
Gündem yazımızda da söylediğimiz gibi dünya, “istikrar” kelimesinin anlamını gitgide unutmaya başlıyor. Ve kuşkusuz bütün bu gelişmelerden bir devrim fırtınası yaratmak ise artık bir devrimci iradeye bağlıdır.
Yeni sayımızda buluşmak kararlılığıyla...