AKP hükümeti, vatan topraklarını karış karış satmaya devam ediyor. IMF’nin “istikrar” paketleri ikiletmeden hayata geçiriliyor. Kamuya ait ne varsa özelleştirilmek için sıra bekliyor. Geçen ay SSK elden çıkarılmıştı. Devamında birçok kurum var özelleştirilecek. TEKEL, Limanlar, SEKA vb…
Bu kurumlardan SEKA geçen ay Türkiye’nin gündemine damgasını vurdu. SEKA işçisinin bu çıkışı emekçilere moral verirken aynı zamanda birçok açıdan öğreticiydi. Sermaye ve hükümet bu direnişe düşmanca yaklaşarak fabrikanın er geç kapatılacağını her defasında tekrarladı.
AKP hükümeti 27 Ocak’ta fabrikanın kapılarına kilit vurmayı planlıyordu. Bahane yıllardır tekrarlandığı gibi yine aynıydı. SEKA zarar ediyordu onlara göre. Fabrika özelleştirilmeliydi. 1 Ocak’ta makinelerin üretimi durduruldu. Ama SEKA işçisi direnişiyle bunun kolay olmadığını gösterdi. SEKA işçisi 19 Ocak’ta İzmit’teki SEKA fabrikasına kendilerini kapatarak direnişe geçti. SEKA işçisi çocuklarını, eşlerini yanlarına alarak 9 gün boyunca Türkiye’ye mesajlar verdi. “Direne Direne Kazanacağız” sloganları İzmit’ten çığlık olup Türkiye’yi sardı. Hükümetin, işbirlikçi ve kukladan ibaret olduğunu, kendisine verilen emirleri uygulayan bir uşaktan başka bir şey olmadığını Türkiye halkına gösterdi. Direniş boyunca SEKA işçisinin heyecanı, coşkusu görülmeye değerdi. Direnişte “bizim buradan ölümüzü çıkarırlar ancak” kararlılığı vardı. Fabrika, direnişin her günü ziyaretçilerle doldu. Sendikalar, sanatçılar, partiler, İzmit’teki fabrikayı ziyaret ederek SEKA işçisini yalnız bırakmadılar.
SEKA’ya olan bu kapatma saldırısı yeni değildi. Fabrikanın kapatılması için daha önce de girişimler olmuştu.1998 yılında da fabrika kapatılmak istenmiş, SEKA işçileri aynı kararlılıkla direnmişlerdi. Yİne fabrikalarını işgal eden SEKA’lı işçiler, kapatma kararını geri aldırmıştı.

Nereden Nereye...
1936 yılında kurulan SEKA İzmit kağıt fabrikası 10 bin tonluk kapasite ile üretime başladı.1945 yılında 20 milyon liralık bütçesiyle Türkiye’nin üçüncü kuruluşu haline geldi. 1970 yılında 7 bin 500 işçi çalışıyordu. Buradan elde edilen gelirle Türkiye genelinde dokuz kağıt fabrikası daha kuruldu. SEKA’ya yapılan yatırım ve yenilenmeler üretim kapasitesini artırdı. 1980’e değin yılda 2,5 misli büyüyerek 617 ton üretmeye başladı. Artık SEKA, sermayenin iştahını kabartacak hale gelmişti. 1984 yılından itibaren SEKA’nın kapasite artırımı yapılmadı. Makinelerin çoğu durduruldu. Bölümleri kapatıldı. İşçilerin çoğu emekli edildi. Çeşitli yerlerdeki fabrikalar parça parça satıldı. 1991 yılında fabrika özelleştirme kapsamına alındı. SEKA zarar ettirilmeye başlandı. Hiç yatırım ve yenilenmeler yapılmadı. Üretim kapasitesi düşürüldü. Bu uygulama özelleştirme planlamalarından biriydi. Bu plana göre yatırım yapılmayarak, o fabrikanın artık işe yaramadığı yalanları söylenir. Fabrikalar geriletilir, zarar ettirilir. Her şey sermaye için yapılır burada. AKP hükümetinin de yaptığı politika budur. SEKA kapatılıp, sermayeye devredilecek, işçiler işsiz kalacaktır. Oysa SEKA’da şu anda 5 kağıt makinesi vardır. Bu makinelere yapılacak 5,8 milyon dolarlık modernizasyon yatırımıyla fabrika yeniden üretime geçecek, 21 milyon dolarla ise tam kapasiteyle çalışacak durumdadır. Bu da SEKA’yı ülke ekonomisine katkıda önemli bir yere getirecektir. İzmit SEKA’nın bir özelliği de kağıdın hammaddesi olarak bilinen selüloz ve odun hamurunun sadece burada üretilmesidir. Selüloz üretimi de büyük sermaye yatırımları gerektirir ve bu alanda dünyada büyük rekabet yaşanmaktadır. Bu durum dahi sermayenin iştahını kabartmaya yetmektedir.
İşçiler 9 gün boyunca fabrikada direnişlerini sürdürdüler. 27 Ocak günü Ankara’dan gelen haber, SEKA işçilerinin direnişini doruğa çıkardı. Ankara 9. İdare Mahkemesi, SEKA’nın kapatılmasını durdurdu. Özelleştirme İdaresi Başkanlığı, SEKA’nın bu halle üretim yapamayacağını açıklarken, SEKA Genel Müdür Yardımcısı SEKA’nın nasıl işsizleştirileceğinin planlandığını açıklıyordu. Cavit Bostancı’nın açıklamasına göre, fabrikadaki 724 işçiden 10’u emekli olacak. Yaklaşık 600 işçinin iş akitleri tazminatlı olarak feshedilecek. Fabrikanın kapatılma sürecinde 120 işçi makinelerin sökümü ve diğer işler için fabrikada tutulacak. Ayrıca makinelerden ikisinin satış ihalesinin yapıldığı, diğerlerinin de satışı için ihale hazırlıkları sürdüğü belirtiliyor 100’e yakın işçi Silifke’deki işletlemelere, 90’a yakın memur da kamu kurum ve kuruluşlarına dağıtılması kararlaştırılmış.
Öte yandan Özelleştirme İdaresi Başkanlığı Ankara 9. İdare Mahkemesinin verdiği karara itiraz etti. Mahkeme bu itirazı reddetti. Bu itiraza rağmen Maliye Bakanı Kemal Unakıtan, mahkeme kararına nazire yaparak SEKA’nın satılarak, İzmit Büyükşehir Belediyesine devredileceğini açıkladı.

SEKA Direnişi Sürüyor
Kurban Bayramını fabrikada geçiren işçiler, direnişe devam ediyor. Sonuçta, SEKA bir kez daha kapatılamamıştır. İşçiler fabrikalarına sahip çıkmışlardır. SEKA İzmit halkına malolmuş bir fabrikadır. Geçmişten geleceğe kurulan bir köprüdür. Ama AKP hükümeti bu köprüyü dinamitlemek istemektedir. Kapatma kararı şimdilik durmuştur. İlerleyen dönemlerde SEKA işçisini işsizlik beklemektedir.
SEKA kapatılsa bile SEKA işçisinin gösterdiği direniş bir çok açıdan öğreticidir. SEKA direnişi işçi sınıfına dayatılan örgütsüzlüğe karşı cevaptır. Bu gücün biraraya geldiğinde önündeki bütün engelleri yıkabileceği gösterilmiştir. Direnişin devletin çıkardığı bütün engellere rağmen sürmesi bunun kanıtıdır. SEKA işçisi devletin kendilerine yönelik bu saldırılarını görmüş, AKP’nin gerçek yüzünü Türkiye’ye göstermişlerdir. O yüzden fabrikalarına dört elle sarılmaktadırlar. Özelleştirme saldırısı sadece SEKA’yla sınırlı kalmayacaktır. Sırada bekleyen bir çok fabrika vardır. Hepsinin de bahaneleri aynıdır. Kar eden fabrikalar satılacaktır. Devlet trilyonları bir avuç parababasına, boş yatırımlara, bankaları kurtarmaya aktarırken, özelleştirilmesi hedeflenen devlet işletmeleri bilinçli şekilde zarar ettirilmektedir. Bu saldırıyı yenebilecek tek güç vardır. O da SEKA örneğinde olduğu gibi, halkın örgütlü gücüdür. Bu yüzden SEKA direnişlerini ülkenin her tarafında örgütlemek gerekmektedir. Bize düşen görev de bu örgütlülüğü hızlandıracak adımlar atmak, işçilere, işsizlere yoksullara ulaşıp onların özgüvenlerini kazandıklarında neleri değiştirebileceklerini göstermektir.