|
 |
|
|
|
|
|
Franko Faşizmine
Karşı Direnişin Simgesi:
Dolores
İbarruri
|
 La
Passionaria adıyla tanınan İspanyol devrimcisi Dolores
Ibarruri, 9 Aralık 1895’te Bask bölgesinde Bilbao
yakınlarında Gallarta’da yoksul bir madenci ailesinin
onbirinci çocuğu olarak doğdu. “Silahşör Antonio”
diye anılan devrimci bir maden işçisi olan babasıyla
birlikte peşpeşe patlayan madenci grevlerinin arasında
büyüdü. 1910’da öğrenimini yarıda bırakıp terzilik
ve zenginlerin evlerinde hizmetçilik, aşçılık yaptı.
Bu yıllarda marksizmle tanışarak sosyalistlerle
birlikte çalışmaya başladı. Daha sonra Sosyalist
Parti’de III. Enternasyonal’e katılma konusunda
tereddütler ve tartışmalar belirince Genel İşçi
Sendikası’nın önemli isimleri ayrılarak İspanyol
Komünist Partisi’ni kurdular. Ibarruri’nin içinde
bulunduğu Somorrosto Sosyalist Grubu da partiye
katıldı. Bu süreçte Ibarruri, “El Minero Vizcaino”
isimli komünist gazetede “La Pasionaria” (İhtiras
Çiçeği) ismiyle yazılar yazıyordu.
Ibarruri 1920’de partiye üye oldu ve Bask delegesi
seçildi. Daha sonra partinin yayın organi “Mundo
Obrero” (İşçi Dünyası)’nın editörlüğünü yapan Ibarruri,
kadın örgütlenmesinin de sorumluluğunu üstlendi.
1930’da parti Merkez Komitesi’ne giren Ibarruri,
bir süre sonra tutuklanarak iki yıl hapiste kaldı.
Çıktığında, 1934’te “Savaş ve Faşizm Karşıtı Kadınlar
Ulusal Komitesi”ni kurdu. Bir yıl sonra da İKP’nin
Yürütme Kurulu’na seçildi. Ibarruri, daha sonra
Komünist Enternasyonal’e katılan İspanyol delegeleri
arasında da yer aldı.1935’te ise Komünist Enternasyonal’in
7. kongresinde Yürütme Komitesi’ne seçildi.
Ocak 1936’da Komünist Enternasyanal’in “Birleşik
Cephe” politilarına uygun olarak Sosyalist Parti’yle
birlikte kurulan Halk Cephesi’nin adayı olarak Asturias
bölgesinden parlamentoya girdi.
Temmuz 1936’da Franko şefliğindeki faşistler ayaklanıp
Madrit’e doğru yürümeye başladığında tereddütsüz
olarak kavgadaki yerini aldı. İç savaşın başladığı
ilk günün gecesinde radyodan yaptığı konuşmada “dizlerinizin
üzerinde yaşamaktansa ayaklarınızın üzerinde ölmek
yeğdir, No Passaran (Geçit Yok)” diyecek ve bu slogan
daha sonra bütün anti-faşist direnişin saflarında
yankılanacaktı.
Daha sonra Ibarruri “Beşinci Alay”ı oluşturacak
komünist milislerin örgütlenmesinde ajitatör görevi
üstlendi. Kadınlardan oluşan “Yardım Komitesi” için
100 bin kadını örgütledi. Bu arada çeşitli Avrupa
ülkelerinde Franko’yu desteklememeleri için görüşmeler
yaptı.
İç savaş Frankocuların üstünlüğüyle sonuçlandığında
ise birçok başka devrimci gibi Ibarruri de Paris’e
sürgüne gitti. Daha sonra Sovyetler Birliği’ne giden
Ibarruri, 1977’ye dek orada kaldı. Bir süre yürüttüğü
parti genel sekreterliğini daha sonra yaşlılık nedeniyle
bırakan Ibarruri, onursal genel başkan olarak görevlerini
sürdürdü. 1977’de yeniden İspanya’ya dönen Ibarruri,
Madrid bölgesinden milletvekili seçilerek parlamentoya
girdi ve daha sonra sağlık nedenleriyle ayrıldı.
Dolores İbarruri, 12 Kasım 1989’da yakalandığı zatürre
hastalığından kurtulamayarak aramızdan ayrıldı.
Öldüğünde İspanyol Komünist Partisinin ve kendisinin
bütün reformist yalpalamalarına karşın o, hep “No
Passaran” sloganıyla anılacaktı.
|
| |
|
| |
|
|
|
|
