DYP-SHP koalisyon hükümetinin seçim öncesi vaadlerinde Yüksek Öğrenim Kurumu'nu kaldırmayı, özerk-demokratik üniversite kurmayı öne çıkardığı biliniyordu. Ve beklenti nihayet sona erdi. Böyle büyük cilalı laflarla iktidara gelmelerine karşın getirdikleri yeni yasa, "dağın fare doğurması" gibi bir şey oldu. Yasa ile aslında YÖK korunurken, bir yandan da makyaj değişikliği ile durum kamufle edilmeye çalışıldı. Bir de arada Doğramacı'nın çakip gitmesi olayı yaşandı. Yerine gelen malum şahsın ondan geri kalır yanı olmadığı çok açık.
Yasa ile üniversitelere yeniden "seçimle(!)" rektörler atandı. Yalnız, seçime katılan öğretim üyelerinin durumu 12 Eylül'ün "Danışma Meclisi"ni anımsatır nitelikteydi. Son sözü yine üniversitenin dışındakiler söyledi. Kısacası, YÖK ve Cumhurbaşkanı yine kendi bildiklerini okudular...
Türkiye'de 11 yıldır üniversiteler yoğun bir şekilde tartışılmaktadır. Tartışmanın daha çok YÖK ve Doğramacı'nın şahsında somutlanması da bu süreçte doğaldır. Her dönem iktidarların özbebeği olan Doğramacı öyle bir odak noktası haline gelmiş ve onun adıyla başlayan dönem üniversitelerin bünyesine öylesine işlemiştir ki, bugün üniversitelerin patronluğundan ayrıldığı halde, deyim yerindeyse "ruhu" hüküm sürmektedir.
Esasen Üniversiteler, öğrencisiyle, öğrtim üyesiyle oligarşiyi her zaman rahatsız atmiştir. Özgürce düşünebilme, sorgulayabilme, çözümler üretme anlamında halkın yanında taraf olarak toplumsal muhalefet içinde aldıkları yer, egemen güçlerin üniversiteleri baskı odağı secmesini getirmiştir. YÖK işte bu rahatsızlığın bir ürünü olarak bir "güdükleştirme-kısırlaştırma" operasyonu çerçevesinde üniversitelerin başına bela edilmiş ve oligarşinin bir alandaki can simidi olmuştur. Sonuçta, uzun süre uygulanan sistem sayesinde üniversiteler bilim üreten kurumlar olmaktan çıkarılmış, ara eleman üreten basit okullar haline dönüştürülmüştür. Doğrusu bu operasyonun başarısız olduğu söylenemez. Aynı süreçte üniversiteler,Türk-İslam Sentezi gibi gerici-faşist ideolojilerin kürsüsü haline getirilmiş, yüzlerce ilerici-demokrat öğretim üyesi kurumlardan kovulmuştur. Onbinlerce öğrencinin öğretim hakkı gaspedilmiş, kışla disiplini ile sürekli polis işgali üniversitelerin bir parçası gibi olmuştur. Bu duruma karşı çıkanlar ise disiplin soruşturmaları, okuldan atılmalar, işkence ve tutuklamalarla karşı karşıya gelmiş, üniversiteler üniversiteden başka her şeye benzer duruma getirilmiştir.
Ve bugün YÖK can simidi olmaya devam ediyor. YÖk düzeninin üniversiteleri düzenin başka herhangi bir kurumuna dönüştüren niteliği sözde onu değiştirme vaadleri savuranlar tarafından da iyi kavranmıştır. YÖK'ten vazgeçemiyorlar ve vazgeçmeleri de pek mümkün değildir. Bugün yapılan yasa değişiklikleri ve Doğramacı'nın istifası gibi olaylar YÖK düzeni açısından yalnızca yeni bir ambalaj anlamına geliyor.
YÖK düzeni devam ediyor... Ve kuşkusuz öğrencisiyle, öğretim üyesiyle bunun bütün üniversite açısından anlamı bu köle-yetiştirici düzene karşı mücadelenin de devam etmesi gerekliliğidir...