Coşkulu bir Haziran sıcağı geride kaldı tüm güzellikleri, sevinçleri ve olumsuzlukları içinde barınıdırarak. Egemen sınıfların baskısına rağmen dört bir yandan gelen emekçi dostlar, yürek ve kavga dostları "Yaşasın Sendika", "İşte Geldik Ankara" sloganı ile tek bir yürek oluverdiler. Yürekler birleşti ve kocaman bir derya oluverdi sanki. Sizlerin tanklarınız, toplarınız, panzerleriniz vardı beyler! bizimse direnecek yüreğimiz, hiç susmayaçak türkülerimiz, ağıtlarımız, sloganlarımız, özlemlerimiz var. Emekten başka sermayemiz yok beyler size sunacak. Tüm engellerin aşılabileceğine inanmış yiğit dostlar, güneşe merdiven dayadılar. Ve herşey tatlı bir düş, alınlara çalınmış bir yazgı olmaktan çıkmıştı. Ayağa kalkıp insanca ve daha onurlu bir yaşam elde edebilmek için bu kara yazgıya, üzerimizde gezinen felaketlere başkaldırmanın zamanı gelmiştir artık.
Dur demek gerek, dur!..
Emeğimizi pazarlayanlara, bizlere kendi kaderimizi tayin hakkı vermeyen kendilerince çizilmiş kara yazgılara, haksızlığa, işkenceye, soykırıma, sömürüye, emperyalist savaşlara, asimilasyona, baskıya...
Dur demek gerek, dur!..
Sen işçisin, sen memursun, deyip örgütlülüğümüzü bölmeye çalışanların yalanına, demogojisine...
Dur demek gerek, dur!..
Ülkeyi emperyalist tekellere ve holdinglere peşkeş çekenlere..
Onlar ki, birlikte üretmenin, birlikte paylaşmanın ve kardeşçe yaşamanın tarifsiz doyumunu billmeden, emeğimize, aşımıza, insanlığımıza gözkoymuşlardır. Seçim meydanlarında "Konuşan Bir Türkiye" yaratmak isteyenler, "Herkese Sendika Hakkı", "Örgütlü Toplum" deyip tüm anti-demokratik yasaların kaldırılacağına söz verenlerle, Kartal'da haklarını arayan işçi sınıfını kurşunlayanlar aynı iktidar ortaklarıdır...
İktidara geldikleri gündenberi Kürt halkının direnme ruhunu ve mücadelesini simgeleyen Newroz bayramını kutlayabilirsiniz deyip de yüzlerce insanı katledenler onlar değil midir?..
Hak verilmez alınır şiarıyla Ankaraya yürüyen kamu çalışanlarını panzerlerle engellemeye çalışıp kafa göz kırıp coplayanlar onlar değil midir?..
Yargısız infazları gerçekleştirip, insanları sorgusuz sualsiz evlerinden alıp götüren, Kürdistan'da masum insanların üzerine bombalar yağdırıp yanlışlık oldu diyenler, Şırnak'ın Beytüşşebab ilçesine gıda ambargosu uygulayıp insanları aç susuz bırakan onlar değil midir?..
Onlar değil midir ülkeyi sansür-sürgün kararnameleri ile yönetenler, Olağanüstü Hal ve Çekiç Güç'ün kaldırılacağına söz verip de kaldırılmayanlar?..
İnsanların yaşama hakkına, özgür basına, toplumun haber alma özgürlüğüne kurşun sıkanlar da onlar değil midir?..
İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi'ne, İLO Anayasasına, Avrupa Sosyal Şartı'na imza atanlar da onlar değil midir?..
Bizleri kapıkulu askeri gibi görüp memurlar yürüyemez, memurlar sendika kuramaz, memurlar mitingi yapamaz diyemez, diyenler yıkılan duvarların altında kalmanın utancını, ezikliğini her zaman yaşayıp, sırtlarındaki koca kamburu atıp hiç bir zaman çağdaş insan olamayacaklardır.
22 Nisan 1992 günü binerce insanın önünde, üyesi olduğumuz İLO'nun 87 ve 151 sayılı sözleşmesine imza atacaklarını söyleyenler, "sendikalarınızı kurun tabelalarınızı ben asacağım" diyenler, gerçekte o günden bu yana somut bir adım atmamaktadırlar.
Örgütsüz toplum aç demektir. Örgütsüz toplumda baskı vardır, zulüm vardır, sömürü vardır. Bizler biliyoruz ki her yenilgi yeni direnişlere, yeni başkaldırılara gebedir ve insanca yaşama hakkı, örgütlü güç oluşturma hakkı bizim en doğal hakkımızdır.
Bu savaş sürecek, bilinmelidir!..
Gün dayanışma günüdür. Gün örgütlü güç oluşturma günüdür.Gün yapılan haksızlıkların, katliamların hesabını sora günüdür...
Bizim sesimiz umut,
Bizim sesimiz özgürlük,
Bizim sesimiz aydınlık,
Bizim sesimiz,varolmanın, güçlü olarak kalabilmenin onuru ve sevincidir...
Ve bilinmelidir: İnsan, tükenmez bir varlıktır...
Yeniden doğar her zaman...Yeniden... Yeniden...