Oligarşik diktatörlüğün "ucuz işgücü cenneti Türkiye" politikası, kendisini en açık biçimde, sendikasızlaştırma ve işten atmalarla yaratılan yedek işsizler ordusunda göstermektedir.
Özellikle son aylarda, değişik iş kollarında birbiri ardından toplu işten çıkarmalar gündemi dolduruyor. Ülkemize baktığımızda görünen tablo, işçi sınıfımıza yönelik saldırıların giderek arttığıdır.
İş Kanununun anti-demokratik 17/2. maddesi gerekçe gösterilerek Sefaköy'de 150 kişi çalıştıran Bab-Deri'de tamamı, ülke genelinde üç binin üzerinde işçi çalıştıran Yurt-İçi kargo servisi A.Ş.'nden altı yüz, İzmit’te Santral Holding bağlı Rabak fabrikasında çalışan 400 işçiden 224, İzmir Kutlutaş İnşaat şirketinde çalışan 2300 işçiden 1600, İzmir Belediye işçilerinden 405, Ceyhan'daki Toros Gübre Fabrikası'ndaki işçilerden 450, Havayolu işçilerinden 850, Star Mod Deri San ve Dış Ticaret Anonim Şirketinden 600 işçi işten atılmışlardır.
İşçi sınıfımıza yönelik, artı değer amacıyla yapılan bu saldırıların yarattığı sonuçlar, açlık sefalet ve direnenlere polis-jandarma copu, gözaltılardır. Ve bu saldırılar toplumumuzun can damarına yönelik olduğundan kamuoyuna duyarlı olmak göreviyle karşı karşıya bırakmaktadır. 1992'nin daha ilk aylarındayız ve işçi kıyımı 200 bini bulmuştur.
İşçiler kendilerine yönelik saldırılara karşı bütün güçleriyle direniyorlar. Zaferi mutlak olanlar ise örgütlü gücün bilincin de olanlardır.
Bütün demokratik kurum ve kuruluşlar bu haklı mücadelelerinde işçilerle omuz omuza olmalıdırlar. Örgütlü gücün bu anlamda çerçevesinin genişletilmesi zaferin yakınlaşmasına hizmet edecektir. Bunun yolu, sorunu kamuoyuna maledilmesinden geçer. Ve şu ana kadar, 1992 yılında, kamuoyuna maledilmiş işçi eylemliliklerinin sayısı pek fazla değildir. Dün İzmir belediye işçileri, bugün Yurt-İçi Kargo.

Yurt-İçi Kargo Servisi'nde Durum
Yurt-İçi Kargo Servisi A.Ş. 1982 yılında sahibi İbrahim Arıkan tarafından üç şube dört araçla kuruldu. Beş milyon lira sermayesi ve çok sınırlı olanakları vardı. Bugün 200 milyar sermayeye, 223 şubeye ve yüzlerce araca sahiptir. Aylık kâr yüz milyarlarla ifade edilmektedir. İşçilerin hiçbir iş ve iş güvencesi olmadığı gibi, ücretler ortalama 800 bin lira gibi komik bir düzeydedir. Haftalık iş süresi yasal olarak 45 saat olması gerekirken burada 70-80 saati bulmakta işçilere "mesaiye gönüllü kalıyorum" diye kağıtlar imzalattırılmakta, mesai ödenmemektedir. Zamlar ise bir kaç bin lira ile geçiştirilmiştir.
Yaklaşık bir yıldır Yurt-İçi Kargo işçileri sendika haklarını elde edebilmek için mücadele ediyorlar. Bu mücadele yönetim kademelerin de "eski tüfek demokratların" da bulunduğu patronlar tarafından her türlü araç ve yöntem kullanarak engellenmeye çalışılıyor. Sermayesiz tatlı kâr azgın saldırıların kaynağını oluşturuyor. Birkaç satılmış (demokrat) (!) müdür, işçi kıyımında oynadıkları insanlık dışı role rağmen, oturdukları sıcak koltuklarında, kendileriyle görüşmeye giden işçilere ne kadar demokrat olduklarını gösterebilmek için utanmazca "Marksizmi tartışmayı" önerirken, 15 müdür işçilerin yanında işçilerle direniş çadırlarında direnişi sürdürmektedirler. İhanetle direnişin aynı meydanda çarpıştığı bir mücadele alanıdır...
Sendikalı olma çalışmaları geçtiğimiz aralık ayının ilk haftasına kadar kıyımsız geldi. 1 Aralıkta yapılan sendika toplantısının ardından ertesi gün "sendika çalışması yaptıkları" gerekçesiyle İstanbul'da patronlar 27 işçinin işine son verdiler. 24 Aralık'ta, 400 işçi, atılan arkadaşlarının tekrar işe alınmaları ve işten atmaları protesto amacıyla topluca viziteye çıktılar. Bu eylem patronları daha da saldırganlaştırdı ve 135 işçinin daha işine son verdiler. Böylece, en doğal hak olan direnme hakkının kullanılması kaçınılmazlaştı.
6 Ocak'ta işçiler İstanbul'daki 3 aktarma merkezinin (Topkapı, Levent, Altunizade) önlerinde fiili direniş başlattılar. Kapıların önünde topluca bekleyerek iş yerini terk etmeme kararı ile sürdürdükleri eylemlerinin ilk gününün dolmasının ardından 7 Ocak'ta polis Levent ve Altunizade'deki direnişçi işçilere ve ailelerine cop, dipçik ve taşlarla saldırdı. Direnişçiler bulundukları yerden zorla çıkarıldılar. Hamile kadınlar, çocuklar dövüldü. Polis, yakalayabildiklerini sürükleyerek arabalara doldurdu. 8 Ocak'ta saldırının hedefi Topkapı aktarma merkezinin önündeki direnişçiler oldu. Onlar da aynı uygulamalardan geçirildiler.
Saldırılar direnişi kıramadı.
DİRENDİK, DİRENECEĞİZ, KAZANACAĞIZ şiarı diğer şubelerde de yankı buldu. 7 Ocak'ta Adana'da 8 Ocak'ta Ankara'da Kargo işçileri direnişe geçtiler, İzmir'de 7 Ocak'ta destek amacıyla toplu viziteye çıkan Kargo işçilerinden 70'inin işten atılması üzerine 8 Ocak'ta İzmir işçileri atılmayanların da katılımıyla direnişe geçtiler. Patronlar direnişçileri destekleyen ve birlikte hareket eden müdürlerin de "tayini çıktı" göstererek tazminatsız işten atarak saldırılarını genişlettiler. Ama direnişin yayılmasını önleyemediler. Diyarbakır, İzmit, Sakarya, Bursa ve diğer bölgelerdeki BM işçiler de direnişe katıldılar. Direnen işçi sayısı 1500'e ulaştı. Direnişçiler patronların dışarıdan, MEF Dershanesi adına aldıkları ve SEMAŞ Sürücü Kursu'nda bir haftada eğiterek getirip çalıştırmak istedikleri işçilere, sorunlarını anlatarak çalışmamalarını ve kendilerine katılmalarını öneriyorlar. Direnişin başlamasından itibaren Yurtiçi Kargo Servisi AŞ'nde nakliye işlemleri yüzde 90 oranında durmuştur. Durum böyle olunca saldırının şiddeti daha da artmış her bölgede polis ve jandarma devreye sokularak kitle halinde sokak ortasında dayak atılarak insanlar topluca gözaltına alındılar.
Bu arada Yurt-İçi Kargo patronları boş durmadılar, işçilerin sendikalaşma ve işlerine geri dönme mücadelelerini "TERÖRİSTLİK" olarak damgalamak için elinden geleni yaptı. 9 Ocak'ta polisi İstanbul'daki aktarma merkezlerinin önünde bekleyen insanların üzerine sürerken, 14 Ocak'ta da İzmir'de benzeri bir saldırıyı örgütledi. Bunu 16 Ocak'ta TÜM-TİS (Türkiye Motorlu Taşıt İşçileri Sendikası) Genel Başkanı Sabri Topçu ile Genel Sekreter Yurdaner Şenol'un gözaltına alınmaları izledi.
Giderek nakliye işleri gerileyen ve kâr oranlan düşen patron köşeye sıkışınca burjuva basınına çarşaf çarşaf paralı ilanlar verdi. Bu ilanlar 20 Ocak'ta 4 gazetede (Tercüman, Milliyet, Güneş, Türkiye) birden yayınlandı. İlanlara işçilerin haklı mücadeleleri "Terörist"lik olarak nitelendirilirken (Demokrasi, insan hakları, sendikal faaliyetler, çalışma özgürlüğü, iş özgürlüğü) adına gerçekleştirdikleri insanlık dışı olaylar gibi ibareler kullanıldı. İş ve iş güvencesi mücadelesinin Yurt-içi patronlarının kafasındaki tanımı işte buydu.

Yurtiçi Kargo Direnişçilerinin Sorunlarını Kamuoyuna Mal Edilmesi Ve Sahiplenilmesi Girişimleri
Patronların yoğunlaşan saldırıları karşısında direnişçiler, demokratik kitle örgütlerinin ve sosyalist basının desteğine sürekli ihtiyaç duydular ama 28 Ocak'a kadar etkin bir biçimde ne demokratik kitle örgütlerini ne de geniş katılımlı sosyalist basını yanlarında bulamadılar. Direniş, ilk gününden itibaren 24 saat geceli gündüzlü aralıksız olarak sürdürüldü. Kötü hava koşullarına (yağmura, çamura, soğuğa) yetersiz beslenme olanaklarına karşın, direnişçiler zafere olan inançlarını ve zafere ulaşma sürecinde karşılaşacakları baskı, zorlukları bilerek kararlı adımlarla yürüdüler. Direnişlerini büyük bir coşku içerisinde halaylarla, türkülerle, sloganlarla sürdürdüler. Karşı karşıya bulundukları bütün zorluklar direnişçilere kazanmanın zorunluluğunu bir kez daha kavratmakla kalmadı, direniş gücünü de arttırdı.
28 Ocak'a kadar bir süredir sosyalist basının Yurt-İçi Kargo işçileri ile ilgili ortak birşeyler yapma çabası hep sonuçsuz kaldı. İşçilerin sorunlarıyla ilgili, aktarma merkezleri ve işçileri ziyaret ederek sorunlarını kendi ağızlarından öğrenip, basın olarak üzerlerine düşen görevi yerine getirmeyi karar altına aldılar.
Bu çerçevede hazırladıkları program gereği 28 Ocak'ta aynı gün 3 aktarma merkezine gitmek için sabah yola çıktılar. Topkapı'daki direnişçiler ziyaret edildi, bildiri okundu, görüşmeler yapıldı, büyük bir coşkuya tanık olundu.
Polis zoru işçilerin haklı direnişini kıramıyor. Direnişçilerde büyük bir coşku var. Kocaman davullarını vura vura yırtmışlar. Saz çalıp türküler söyleyerek halaya duruyorlar. Ve hep bir ağızdan tek bir yumruk halinde, bomba gibi patlayan gür sesleriyle "DİRENDİK, DİRENECEĞİZ, KAZANACAĞIZ" diyorlar. Çadırın içinde duvara yapıştırılan, direnişe ilişkin basın bildirileri, açıklamalar, gazete kupürleri, direniş fotoğrafları yer alıyor...
Sosyalist Basın mensupları o günkü programlarının Topkapı bölümünü tamamladıktan sonra Altunizade'ye geçtiler.
Altunizade aktarma merkezinde durum biraz daha farklı. Direnişçi işçiler, diğer aktarma merkezlerinde olduğu gibi, işyerinin KAPISININ önünde çadır kurmuş, sözlü, sazlı, halaylı direnişlerini 24 saat sürdürüyorlar. Kapıda bir otobüs dolusu çevik kuvvet var. Ve Yurt-İçi Kargo patronları ucuz işgücü toplama merkezleri haline getirdikleri MEF Dershanesi ile SEMAŞ Sürücü Kursu adına topladıkları bir avuç işçiyi korsan çalıştırarak yükleme yapmaya çalışıyorlar.
Buradaki direniş daha çok direnişçi işçilerin kendi öz güçleriyle yarattıkları olanaklarla sürüyor denilebilir. Beykoz Belediyesi'nin yemek yardımını kendileri defalarca gidip gelmeleri sonucu örgütlemişler. Yakacak, soba, çadır sorunlarını yine kendi girişimleriyle çözümlemişler. Hastalanan direnişçilerin tedavi ve ilaç sorunları belediye işçilerinin yardımlarıyla çözümleniyor. TÜM-TİS geceleri kalmak için tutulan otobüsün parasını ödüyor, birde yüzer bin lira para dağıtmış (diğer aktarma merkezlerindeki direnişçilere de ayrı miktarda para dağıtılmış) işçilerin moralleri yüksek, bütün zorluklara rağmen kazanacaklarına olan inançlarını koruyorlar, direniyorlar! Yurt-İçi Kargo patronlarının direnişi kırmak amacıyla getirdikleri işçilerle direnişçiler konuşarak sorunlarını anlatıyorlar ve çalışmamalarını, haklı mücadelelerinde kendilerini destekleyerek direnişe katılmalarını istiyorlar.
Sosyalist basın mensupları Altunizade’deki görüşmelerini sürdürürken polisin saldırısına uğradılar. Ve aralarında gazetemiz muhabirinin de bulunduğu 7 basın mensubu tam 7 saat gözaltında tutuldular. Bu durum ve Yurt-İçi Kargo ile ilgili herhangi bir şey olduğunda polisin zaman kaybetmeden hemen müdahale etmesi bazı ağızlardan duyduğumuz Yurtiçi patronlarının polise rüşvet vererek bu saldırıları örgütlediği iddialarına canlılık kazandırıyor.
Sosyalist basından sekiz gazete ve derginin bu girişimini demokratik kitle örgütlerinin katılımıyla daha geniş yeni bir bileşim izledi. Bu bileşim 3 Şubat Pazartesi günü Yurt-İçi Kargo Servisi A.Ş'nin Cağaloğlu'ndaki bürosu önünde yapılan bir basın açıklamasının ardından çok sayıda polis kitleye saldırarak üçü işçi dördü sosyalist basın mensubu, biri İHD Çalışma Yaşamı Komisyonu üyesi, biri de Şişli Halkevi Başkanı olmak üzere dokuz kişiyi fena halde döverek toplam 12 kişi gözaltına alındı. Gözaltına alınanlara gerek götürüldükleri karakolda, gerekse siyasi şubede işkence yapılmış ve işkence 2 ile 7 gün arasında değişen doktor raporlarıyla tespit edilmiştir. Gazetemizin olayı izlemekle görevliyken gözaltına alınan muhabirin 7 günlük raporu bulunmaktadır.
Yurt-İçi Kargo direnişçilerinin sorunları artık kamuoyunun bilincinde yer eden bir sorun haline gelmiştir. Bu direniş zaferle sonuçlanmalıdır. Yurt-İçi Kargo direnişçileri kazanmalıdır! Bunun için tüm demokratik kişi, kurum ve kuruluşlar ellerinden gelen bütün yardımı zaman geçirmeden yapmalıdırlar. Yurt-İçi, Kargo direnişçilerinin her türlü maddi ve manevi yardıma gereksinmeleri vardır.
Direnenler kazanacaktır!..
Zaferin yolu direniş barikatlarından geçer!..