1980 darbesiyle açık faşizmin uygulamaya başlandığı ülkemizde kitlerin politize olan konumundan uzaklaşmasını sağlamak için, genraller çeşitli baskı politikalarını halka uygulamaya koyuldular.
Öncelikle, akademik ve demokratik kitle örgütleri susturuldu. Oligarşinin borazanlığını beceremeyen burjuva partileri kapatıldı, ardından sınıf sendikacılığın üslendiği söyleğen DİSK'in tüm varlığına el koyudu.
Konumuz sendikel bir mesele olduğu için biz burada yalnızca, oligarşiyi sendikal konuda irdelerken sarı sendika dediğimiz Türk-İşi de yargılamak olacak.
Turgutluda 1980 öncesi 9.000 üyesi bulunan Çimsa-İş Sendikası sermayenin güdümüne girip işçi kıyımını başlatıyordu, Yusuf Koçanoğlu sendika temsilcisi iş verenle uzlaşmaya oturup, ağır ağır ve sessizce işçileri sendikasız konuma düşürüyordu. İşçiler sendikadan nefret ediyor, ama başka sendikada yok çözüm arayışları uzun yıllar sürüyor 1990 yılına gelinceye kadar sendikanın yalnızca 600-700 üyesi kalıyor.
Turgutlu BETOYA beton yapı fabrikası ki Turgutlunun en büyük işletmelerinden biri ülkemiz genelinde uygulanan yeni ekonomik savaş politikalarıyla Fıransız iş verenleri ucuz emek sömürüsü için 1990 da BETOYA ilede anlaşarak şirketler dizisine devam ediyor. Artık iş yerinin adı (SET BETOYA) Emperyalizmin tüm sömürü şekillerine yeni bir ihracat türü daha ekleniyordu. (Kiralam yöntemi) bu yöntem uzun yıllar sömürünün ikamesini sağlayacak emperyalizmin, yeni sömürgeciliye uygun tipik örneğidir. (olgarşiler sınıf ve katlardan oluşan faşist iktidarlardır. Faşist nitelikleri emperyalizmin ülke içinde tekelleşmesi olayının bir parçası olmalanrından ve bunun halka karşı yerleştirmesi olayının bir parçası olmalarından ve bunun halka karşı yerleştirmesi olayının bir parçası olmalarından ve bunun halka karşı yerleştirmesi olayının bir parçası olmalarından ve bunun halka karşı yerleştirilme ve korunma yöntemlerinden doğar. (Kaynak Şafak yargılanamaz. sayfa 285.)
Bu yöntemlerle bir yerlere varılamayacağını sermayede iyi biliyor çünkü bu yöntemlerin en büyük özelliği işçi çıkarma ve makinlalaşmadır. Bu da bizim gibi ülkelerde işsizler ordusuna yeni işsizler yaratarak kendi mezarlarının kendilerinin kazması anlamına gelir.
Fıransızların fabrikayı devraldıklarında işçi sayısı 2.000 idi nihayet uygulanan model kısa sürede işçi sayısını 400'e indirdi, sendika suskun insanlar sokağa atılıyor tepki yok yeni uygulamalrdan nasibini alan BETOYA, işçisi bu kez taşeron tehdidiyle karşılaşıyor ve 400 işçinin 183'ü sendika dışına taşaronlara devrediliyor. 6 ayrı taşaron fabrika içinde faaliyet gösteriyor geri kalan 217 işçi tüm güçleriyle Turgutlunun Toprak sanayisinde işçi sınıfının onur mücadelesini veriyorlar Mevziyi kaşbetmemek için seslerini duyurmaya çalışıyorlar.
Biz onlara işçi sınıfı adına onurun bekçileri diyoruz. Kırıldılar döküldüler yıllarca ezildiler onlar ki Türk-İşi bile hiçe saydılar 28 Haziran 1993 ilk sakal bırakma eylemi havayı değiştirdi. Toplu iş sözleşmesine oturmayan patrona bir ses duyurma yöntemiydi. İş veren umursamadı 20 günlük eğlemden sonra bu kez 4 Ağustos günü vizite eylemi gündeme geldi topluca SSK'ya gelen işçiler baş temsilci Lütfü güç ve diğer iş yeri temsilcileriyle birlikte BARİKAT muhabirine bizim sorunlarımızı yazın yazın ki duysunlar bizler yıllardan beri gösterdiğimiz öz verinin karşılığı olan toplu sözleşme görüşmelerinin ve alın terimizin karşılığının alamadığımız dan dolayı Holdingin üst yönetimine bizlerle daha iyi diyalaok ve gerçek özverimizi hissetmeleri için yapacak olduğumuz bir dizi hak eğleminin ikincisini uygulamaya koyduk.
Sayın işverene duyurduğumuzu zannediyoruz tüm işçi arkadaşlar hakkımızı alıncaya kadar mücadelemizi sürdüreceğiz. Nihayet eğlemin yankısı işvereni sıkıstırdı ve aynı gün saat 2:30 da masaya oturuldu %75 lik bir artış sağlandı oysa işçiler yözde yüz istiyorlardı, yine oyuna getirildiler fakat bu Turgutlu Toprak Sanayi işçileri için yönede bir zaferdi bundan sonra yapılacak tek şey yüzde yüz katılımla başarılan bir yapılanmayla yürümük
Yaşasın işçi sınıfının birliği
Yaşasın onurun savaşçıları.