"Zihnimde bir bahar akşamının sarmalayan karanlığını duyumsayabiliyorum. Tarihlerden Mayıs 1871 ve ben bulunduğum yerden alevlerin kızıl yansımasını görebiliyorum. Paris yanıyor. Bu yangın aslında bir şafak vakti..."
       Paris Komünü'ne hayat veren ve Komün'e kendinden izler bırakan kadınlardan birisi de Louise Michel'dir.
       Louise Michel, 29 Mayıs 1830'da Fransa'da Vroncourt şatosunda dünyaya geldi. Annesi şatonun hizmetçilerinden biri idi. Babası ise küçük Louise dünyaya geldikten kısa bir süre sonra ortadan kaybolmuştu. Louise dede ve büyükanne diye çağırdığı şatonun sahiplerinin yanında büyüdü. Okuma-yazmayı Voltaire hayranı olan dedesinin gayretleriyle öğrendi. Yine ondan iyi bir eğitim aldı.
       Louise ilkokul öğretmeni olmak istedi ve sınavları kazandı. Ancak bu mesleği yapabilmesi için imparatorluğa bağlılık yemini etmesi gerekiyordu; Louise Michel bunu reddetti. Dedesinden aldığı eğitimle sıkı bir cumhuriyet taraftarı olmuştu. Sonuçta resmi okullar yerine özel okullarda çalışmak zorunda kaldı. Bu sırada Paris'te katıldığı tartışmalar sayesinde anarşizmle de tanışmıştı. Polis kayıtlarına göre Michel'in siyasal mücadeleye başlaması bu tarihte olmuştur: Aynı kayıtlarda Michel'in Birinci Enternasyonal üyesi olduğu da yazılıyor.
       Komünle taçlanacak olan 18 Mart ayaklanmasında Louise silahı ile yer aldı. Komünün yenilgisinin ardından yakalanıncaya kadar da silahını elinden bırakmayacaktı. Daha sonra, Komün yenildiğinde tutsak düşen Louise'nin yargılandığı iddianame onun rolü açısından önemlidir: "18 Mart'ta General Lecomte ve Clement Thomas'ın tutuklanmalarında rol almak, kışkırtıcılık yapmak ve öldürülmeleri eylemine katılmak, 19 Mart'ta Belleville ve Villette mahallelerinin silahlandırılmasının sorumluluğunu üstlenmek, Ulusal Muhafız üniformasını giymek, Kadın İşçilerin Çalışarak Ahlaklı Yaşaması Komitesi sekreteri olarak Kadınlar Birliği Merkez Komitesi kurmak, kadınlardan oluşan ve komünarlara sağlık hizmeti veren ambulansçı birimleri; barikatlarda dövüşecek savaşçı birlikleri, yangınlar çıkarmak üzere kundakçı bölükleri örgütlemek, vs...
       Louise Michel savunmasında şunları söyleyecekti:
       "Tüm varlığımla toplumsal devrime aidim ve bütün davranışlarımın sorumluluğunu kabul ediyorum. Yaptıklarımı bilerek ve isteyerek yaptım."
       Son sözü ise tokat gibiydi: "Tek isteğim yoldaşlarımın öldürüldüğü Satory Meydanına gönderilmemdir. Beni de toplumunuzdan eksiltin. Zaten sizden bunu yapmanız isteniyor. Cumhuriyet savcısının hakkı var. Mademki özgürlük için çarpan her yüreğe bir parça kurşun nasip oluyor ben de hakkımı isterim. Eğer yaşamama izin verirseniz intikam diye haykırmaktan usanmayacağım."
       Ona sürgün cezası verdiklerinde de, "Hayır bu kararı temyiz etmeyeceğim ölüm cezasını tercih ederdim" yanıtını verecekti.
       Louise Michel'i Fransız Sömürgelerinden Yeni Kaledonya'ya (Kanakya'ya) gönderdiler.
       1880 Kasımı'nda Paris'e döndükten sonra da mücadeleyi bırakmadı Zatürreden öleceği 1905 yılına kadar defalarca tutuklandı.
       Ölmek üzereyken 1905 Rus Devrimi'nin haberi geldi. Ölüm döşeğinden kalkarak odanın içinde hoplayıp, zıplayarak dans etti ve sonra yeniden yatağına uzandı ve "Tamam, şimdi ölmeye hazırım" dedi.