İstanbul Topkapı’daki Gamak Elektrik Motorları Fabrikası’nda 29 Aralık 1969’da meydana gelen direniş ve Şerif Aygün’ün vurulması, Türkiye işçi sınıfının mücadele tarihinde önemli sayfalardan biridir.
Sınıf mücadeleleri zaman zaman kazançlarla, zaman zaman kayıplarla yürür. Kimi zaman, bir mücadele anı, şehitleriyle, kararlılığıyla geleceğe uzanan etkiler yaratır. Türkiye işçi sınıfının tarihinde de böyle anlar vardır.
İstanbul GAMAK Topkapı Elektrik Motorları Fabrikası’nda 1969’da yaşanan direniş de tarihin not düştüğü işçi sınıfına ait önemli eylemliliklerden birisidir.
İlk çatışma işareti 24 Aralık’ta kendini gösterir. Gamak işçileri bir süre önce sarı sendikadan istifa edip DİSK-Maden-İş’e geçmişlerdir. 24 Aralık sabahı fabrikaya gelen işçiler, polisle karşılaşırlar. İşçiler bunun sebebini sorduklarında ise, fabrikanın 4 Ocak 1970 tarihinde kapatıldığı, 125 işçinin işlerine son verildiği cevabını alırlar. İşten atılan işçilerin aralık ödemelerinin de 29 Aralık’ta ödeneceği bildirilir. Patron sendika değiştiren işçilerden intikam almaktadır. İşçiler bu durum karşısında Maden-İş sendikasına başvurdular.
29 Aralık sabahı ücretlerini almaya gelen işçiler, yine polis tarafından durdurulur. Polis topluluğu dağıtmak isteyince, çatışma çıkar. Polis saldırısına karşı işçiler, taş ve sopalarla karşılık verirler ve polisin işçilerin üzerine açması sonucu, Şerif Aygül isimli işçi şehit düşerken 2’si ağır olmak üzere 4 işçi yaralanır.
Olay o dönemde hem işçi sınıfı içersinde, hem de devrimci güçler arasında büyük etki yaratır; bütün emekten yana güçler cinayete tepki gösterirler. Maden-İş sendikası tarafından yapılan açıklamada, daha önce bağımsız Çelik-İş sendikasına üye olan 514 işçiden 504’ünün Maden-İş’e geçtiği, Maden-İş tarafından yapılan toplusözleşmeyle eskisinden daha iyi ücret ve sosyal hakların kazanıldığı, bu toplusözleşmenin yükünden kurtulmak isteyen işverenin ise sendika temsilcilerini ve tehlikeli gördüğü işçileri işten atmayı tasarladığı belirtilir.
Maden-İş 1. Bölge Temsilcisi Ergun Erdem de yaptığı açıklamada işyerinde çalışan 514 işçiden 504’ünün üyeleri olduğunu, işverenin 2 aydır hammadde yokluğu gerekçesiyle 350 işçiyi çalıştırmadığını ve yarım yevmiye verdiğini, 22 Aralık’ta da 125 işçiyi işten attığını ve bir direnişi engellemek için de fabrikanın içine polislerin yerleştirildiğini söylemektedir. Aynı günlerde Gamak olayları ve Şerif Aygül’ün öldürülmesi birçok işçi, memur ve öğrenci örgütleri ve mesleki kuruluşlar tarafından protesto edilmektedir.
Şerif Aygül’ün cenazesi ise dönemin önemli gösterilerinden birine dönüşmüştür. Binlerce kişinin katıldığı cenazede polisin cinayeti protesto edimiştir.
Gamak işçilerinin gösterdiği kararlılık, ilerleyen günlerin habercisi olacak, birçok işçi direnişinde hep hatırlanacaktır. Şerif Aygül’ün katledilmesi için söylenen bir türkü ise daha sonraki yıllarda devrimci ve emekçilerin dilinde adeta bir marş haline gelecektir.