Tarih sayfalarımızı hazırlarken bir yandan halkların mücadele tarihine dair bir şeyler öğrenme şansını yakalıyoruz. Diğer yandan ise her seferinde insanlığın geçtiği kritik dönemeç noktaları bizi şaşırtıyor. Belki o yaşananlar birebir şu ana etki etmiyor fakat bize katliamlardan kahramanlıklara kadar gerçek tarihin tablolarını sunuyor. Bunlar çoğu defa karşımıza farklı farklı çıkıyor. Ama temelde bir noktada birleşiyor; katliam ve direniş. Katliamları yapanlara baktığımızda karşımıza her zaman sömürücü sınıflar, emperyalistler ve sömürgeciler çıkıyor; direnenlere baktığımızda ise, emekçi halklar ve işçi sınıfının gücüyle karşılaşıyoruz.
Amerikan emperyalizmi ve Siyonizmin halklara karşı uyguladığı faşist saldırganlığın nefret topladığı bu günlerde, tarihe dönüp baktığımızda aynı saldırganlığın değişik versiyonlarıyla karşılaşıyoruz.
Bu sefer anlatacağımız katliam, ünlü İspanyol ressam Pablo Picasso’nun çok bilinen bir resmine konu olmuştur. Öyle ki, sonradan bu resim sayesinde milyonlarca insan bu küçük Bask kasabasını ve katliamı öğrenebilmişlerdir. Hatta bu konuyla ilgili yaşanmış bir öykü de vardır. Guernica katliamını anlattığı bu tablosu bittiğinde Pablo Picasso’nun atölyesinde bir Nazi Subayı vardır ve Nazi Subayı Picasso’ya sorar; “Bunları siz mi yaptınız?”
Picasso’nun cevabı şöyledir: “Hayır, siz yaptınız!”
Picasso haklıdır, gerçekten de Guernica tablosunun yaratıcıları Nazilerdir.
Dönem İspanya İç Savaşı dönemidir. Cumhuriyete karşı ayaklanan Faşist Franko ve milisleri, Hitler ve Mussolini tarafından desteklenmektedir. Naziler İspanya’ya uçaklar, silahlar, denizaltılar, top ve zırhlı araçlar göndermekte, sol güçlerin ezilmesi için hiçbir katkıyı esirgememektedirler. Ancak buna rağmen Franko çetesi, özellikle solun çok güçlü olduğu kentlerde ve Katalan-Bask bölgelerinde ciddi bir ilerleme sağlayamamaktadır. Direniş güçlü ve çok serttir. Sonunda, faşistler Bask bölgesinde yedikleri ağır darbelerin intikamını Guernica kasabasından alırlar. 26 Nisan 1937’de Alman ve İtalyan uçakları Guernica kasabasına bomba yağdırırlar. Bu bombalama yönteminin adını bile koymuşlardır: “halı dokur gibi bombalamak!” Faşistlerin tek hedefi insanlardır. O gün Basklılar için kutsal olan Guernica’da gerçekten de taş üstünde taş kalmaz. Bombalamadan sonra yapılan gözlemlere göre birkaç saat içinde 1650 kişi katledilmiştir. Evlerin onda dokuzu kullanılmaz hale gelmiş, aralıklarla akşama kadar süren bombalamalarda, Guernica halkının bir bölümü dağ yamaçlarına sığınarak canlarını kurtarmıştır.
Katliamın tanığı olan George Steer’in ağzından dinlersek: “Guernica’da sıradan bir pazartesiydi. Saat 16.30 suları. Köylüler pazar yerine geliyorlar ve alanın en kalabalık olduğu anlarda kalabalığın sesine karışan çan sesleri ve halkın sığınaklara girmesini isteyen anonslar… Kısa bir süre sonra Alman bombardıman uçakları belirdi.
Kentin üzerinde yarım daire çizdikten sonra ilk kez altı büyük bomba tren istasyonunun üzerine atıldı. Sonra benzer bombalar pazar yerinin üzerine atıldı. Ayrıca uçaklardan, el bombaları ve benzeri bombalar atılıyordu. Bir süre sonra üç Junkers uçağı geldi, yine kenti bombaladı. Kentin on bin kadar olan nüfusu panik halinde kaçışmaya başladı. Uçaklar, kaçışan halkın üzerine de makineli tüfekleriyle ateş açıyorlardı. Tek tek tüm evler, uzaktaki çiftlikler bombalandı, yakıldı. Kuşkusuz yeni bir savaş tekniği ile saldırıyorlardı. Şu anda ölenleri saymak olası değil. Ancak sayısının yüksek olduğu ve çoğunluğunun kadın ve çocuk olduğu söylenmektedir.”
Steer’in anlattıkları bugün bize ne kadar da tanıdık geliyor!
Nazi uçakları ile İsrail uçaklarının insanların üzerine attığı bombalar ne kadar birbirine benziyor!
Ortak noktaları çok kesin, etrafa ölüm saçıyorlar. İnsanlığın karşısına dikilmişler, kafa tutuyorlar. Fakat burada çok önemli bir şeyi kaçırıyorlar. Er geç bu zulüm düzeninin sona ereceğini akıllarına bile getirmiyorlar. Tıpkı Hitler ve faşist sürülerinin yaptığı gibi….