Sıcak bir yaz başlıyor ya da çoktan başladı bile. 1980’lerden beri devam eden özelleştirme saldırısı bugünlerde kritik bir noktaya gelip dayanmış durumda. Bu kez çok sayıda işçiyi bir araya getiren kilit kurumlar söz konusu ve bu kez direnişin bütünleştirilmesi, hükümetin ciddi biçimde zora sokulmasının en azından imkânı var. Devrimci sosyalistlerin dikkat göstermesi gereken bu sürece yönelik yazılarımız ve sendika röportajlarımız bu sayıda var ve gelecek sayıda da devam edecek.
Haziran ayı, hem bizim için hem de devrimci hareketin tümü için acı kayıplarla doluydu. Yeni kuşağın pırıl pırıl yeteneklerinden birini, Erdal yoldaşı yitirdik. “Her ölüm erkendir”, evet, ama Erdal’ın ölümü gerçekten de çok erkendi. Anısını yaşatmak devrimci sosyalist hareket için artık bir boyun borcudur.
MKP’ye yönelik operasyon ise devrimci öfkemizi büyüten bir etki yarattı. Mercan Vadisi’nde katledilen gerillalar devrim tarihinin en onurlu sayfalarında yerlerini aldılar. Öte yandan bu devrimci kadroların çoğuyla birebir tanışıklığımızın olması da söz konusuydu. Örneğin platform toplantılarınnda artık Taylan’ın ışıklı yüzünü görememek gerçekten çok üzücü. Ve tabii, Eyüp Beyaz’ın elleri kelepçeliyken kurşuna dizilmesi, devletin yüzünü ortaya koyan en açık görüntüydü.
Devrimci Yenilenme Üzerine Notlar başlıklı yazımız bu sayıda sona eriyor. Ayrıca, ABD’nin Venezuela’da çevirdiği dolaplar üzerine bir çevirimiz ve Parti-Kültür yazımız da bu sayıda yer alıyor. Ayrıca bu sayıdan itibaren “Dünden Yarına Mektuplar” başlıklı yeni bir yazımız da başlıyor.
32. sayımızda buluşma kararlılığıyla...