Bundan 10 yıl önce yitirdik Sabri Hoca'yı...
Büyük hızla ilerleyen korkunç bir akciğer kanseri, daha ne olduğunu anlamaya fırsat olmadan alıp götürdü aramızdan onu.
Sabri Dura... Sağlam duruş... Parti duruşu...
Hep öyle, devrimci sosyalist hareketin bir insanı olarak, bu ağır sorumluluğu iç dünyasının derinliklerinde hissederek yaşadı.
1980 öncesinde Zonguldak yöresinde devrimci sosyalist partinin çalışmalarından aktif olarak yer aldı. Bu çalışmalarından ötürü tutuklanarak cezaevine konuldu. Uzun süre kaldığı Metris ve Gölcük cezaevlerinde onurlu, iyimser ve hep devrimci bir tutumu korudu.
Bütün tutsakların saygı duyduğu, sevdiği bir "ağabey" olarak yaşadı. Cezaevi yaşantısı boyunca devrimci sosyalist hareketin onurunu ve prestijini hiç yere düşürmedi.
Sonra yine gördük onu... Işık saçan, iyimser gözleriyle, dergi bürosunda ve başka yerlerde. Hep aynı inançla hep aynı umutla yaşarken...
Sonra, henüz çok gençken geldi hastalık. Uzun süre anlaşılamayan bir tümör büyüdü ve artık teşhis konulduğunda çok geçti. Aslında süre olarak çok kısa sayılabilecek olduğu halde hepimize yıllarmış gibi gelen hastane günleri... Başucunda yoldaşlarıyla birlikte, günler ve geceler. Gitgide eriyen gövdesine rağmen her zaman ışıltılı gözleriyle hâlâ umut varmış izlenimi veren o müthiş inadı.
Doktorları şaşırtan yaşama azmi. Özellikle yoldaşları yanına geldiğinde mutlaka doğrulup bir şeyler söyleme çabasını göstermesi, görmek istediği insanları görmeden dünyadan çekip gitmeme ısrarı...
Sonunda, her şey bittiğinde, gücü tükendiğinde, bilimin de yapabileceği bir şey kalmamıştı.
Ailesi ve yoldaşlarının kollarında hastaneden çıkarılan cenazesi, Zonguldak'ın Filyos ilçesinde, kendisine yakışır bir törenle toprağa verildi ve Tamer'lerden Nurettin'lerden akıp gelen şehitler kervanında yerini aldı.
Ondan geriye kalan ise hiç aklımızdan çıkmayan o sıcak gülüşü oldu. Asla dejenere olmayan, her zaman partiye bağlı, devrime saygılı olan kararlı bir insanın duruşu kaldı geriye. Karanlık zamanlarda beklemeden gelip yoldaşlarını bulan, elinden geleni yapan, elinden gelmeyen için esip savurmayan alçakgönüllü tavrı...
Bugün hâlâ Türkiye devrimci hareketinin ihtiyaç duyduğu, sessiz ama kararlı insan duruşu... İşte buydu Sabri Hoca'nın özeti.
Özlüyoruz onu... On yıl sonra, hasretimiz dinmiyor...