İsmail Yiğit: Devrimci Kurtuluş Mücadelemizin Ölümsüzlerinden; Unutmadık, Unutmayacağız, Unutturmayacağız.
‘’Ölmedim… Sadece biraz önceden gittim. Sadece önceden kalkan bir trene
bindim, benim için endişelenme… Yokluğumun acısını yaşama, biliyorsun ki bu yaşamın bir
gerçeği.
Kendini suçlu hissetme ve bir suçlu arama, bana sarılmasan da ve beni ne kadar
sevdiğini soyleyemesen de unut, çektiğin acı sana her şeyi anlatacaktır. İleriye bak ve kendine
iyi olduğunu söyle, gülümse beni hatırladığında, güzel anlarımızı düşün ve beraberken nasıl
güldüğümüzü.
Düşünme benim nasıl gittiğimi… Kendine acı verme, kalbini yorma, kendine eziyet
etme. Kendini yalnız hissettiğinde gökyüzüne bak, gündüz olması önemli değil… Beni sana en
yakın bulutta görebilirsin… Gece ise beni yıldızlarda ara en parlak olanındayım… Senin
bakışlarında olacağım, göz kırpmalarım sana cevabım. Hatırla bu bir elveda değil, sadece bir
daha görüşmek üzere.
Sadece biraz önceden ayrıldım, sizden önce bindim trene. Şimdiki siz benim yaşayan
hafızamsınız… Her biriniz de ayrı bir yaşama sahibim. Sadece fiziki olarak yokum ve beni
hüzünle anmanızı istemiyorum, yaşam sevincinizi kaybetmenizi de. Bedenen sizden ayrı
olsamda beni her zaman hatırlayacağınızı biliyorum, paylaştığımız yaşamda bir sessizlik,
yüzünüzü yalıyan ılık bir rüzgar, taze bir hatıra ve yaşamınızda bir sayfa, affedin beni treni
sizden biraz önce aldığım için, unuttum söylemeyi…
SADECE SİZDEN BİRAZ ÖNCE AYRILDIM YAŞAMDAN…’’
